บทที่ 387 ปริมาณที่คาดไม่ถึง

ยุ่งมากจนถึงประมาณเที่ยง ในที่สุดเราก็อดไม่ได้ที่จะเหนื่อยล้าจนต้องกลับไปนอนพักที่หอพัก และถันฉวนก็วิ่งมาที่ห้องของผมและเบียดเสียดกับผม เพราะเจียงหนิงกับฟางเฟยได้พักผ่อนอย่างเต็มที่พวกเขาเลยช่วยงานที่บริษัทด้วย

พอลืมตาอีกทีก็มืดอีกแล้ว

แต่ว่าวันนี้พนักงานทุกคนในบริษัทก็ทำงานล่วงเวลา...