บทที่ 391 หมายศาล

ทันทีที่ผมจอดรถเสร็จเรียบร้อยก็เห็นเฉิงเหรินเจี๋ยนั่งยองๆอยู่ที่ประตูบริษัท เขาก้มหน้าลงและสูบบุหรี่ด้วยความกลุ้มอกกลุ้มใจ

เมื่อเห็นผมเดินมาเขาก็รีบบีบก้นบุหรี่ทันทีแล้วโยนทิ้งลงในถังขยะที่อยู่ด้านข้าง...