บทที่ 392 หมีชาวเหลียนเชิญรับประทานอาหาร

“ฮ่าฮ่า” ผมยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ข้าวคุณเก็บไว้กินเองช้าๆเถอะ ระวังด้วยนะ อย่าสำลัก”

“อย่าพึ่งวางสาย” เขาพูดขึ้นทันที “คุณกลัวหรือยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนเชิญใช่ไหม พูดแค่นี้ก็ไม่มาแล้ว?”

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย...