บทที่ 154 ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ มีผมอยู่ด้วย

ทังจงยิ่งคิดยิ่งรู้สึกสะใจ พาจางซูยวิ๋นเดินไปถึงหน้าทางเข้าของคฤหาสน์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

บริเวณหน้าทางเข้าของคฤหาสน์ไม่มีป้อมยามแต่อย่างใด ด้านไหนมีชายหนุ่มสองคนที่สวมใส่เสื้อสูทและผูกเนคไทกำลังยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูของคฤหาสน์หลังนี้...