บทที่ 342 น่าเสียดายที่แกยังเป็นศาสตราจารย์

ตอนที่เจียงฉู่เซิงพูดคำนี้ ท่าทางที่แสดงออกนั้นดูจองหองเป็นอย่างมาก อารมณ์ที่แสดงออกทางสีหน้ายิ่งเด็ดกว่า แสยะยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหูแล้ว

เหวยยวี้หมิงเป็นหมาที่ซื่อสัตย์ของเจียงฉู่เซิงตัวนึงเลยนะ...