บทที่ 982 ไม่เหลือความเป็นคน

ลู่เอ้อสี่หันกลับไปถลึงตาใส่พ่อเขาด้วยความโกรธ แต่ทว่าหลังจากที่เห็นหน้าโจวเทียนแล้ว เขาก็ตกใจกลัวเป็นอย่างมาก ทำได้แค่ฝืนใจตัวเองแล้วเดินเข้าไปด้านหน้าโจวเทียน

"รีบคุกเข่าลงซะสิ!"

ตาแก่ลู่รู้สึกใจร้อนมากจนแทบจะกระโดดขึ้นมาแล้ว...