บทที่ 1227 ตัวหายนะ

"เข้าใจก็ดี"

หลังจากที่โจวเทียนพูดจบ เขาก็มองไปที่เฉินซานเหอ

เฉินซานเหอตัวสั่นและโยนหินในมือลงพื้นโดยไม่กล้าถือมันอีกต่อไป

"เฉินซานเหอ แกนี่มันไร้ยางอายจริงๆ"

โจวเทียนกล่าวขณะมองหน้าเฉินซานเหออย่างเย็นชา

เฉินซานเหอไม่รู้จะพูดอย่างไร...