บทที่ 1622 ปล่อยให้มันมีชีวิตรอดต่อไปไม่ได้

แต่ว่าทันทีที่ก้าวถอยหลังกลับไปแค่ก้าวเดียว จิ่งเอ้อก็รู้สึกเจ็บปวดมากจนทนไม่ไหว เข่าข้างนั้นของเขาเหมือนพิการไปแล้วยังไงยังงั้น ส่งผลให้หลังจากที่เขาขยับแค่นิดเดียวเขาก็รู้สึกเจ็บปวดมากจนเหงื่อแตก...