บทที่ 2 ผมกลับมาแล้ว
by เมาในโมเบย
14:34,Jan 25,2021
เมืองเจียงหลิน สนามบินนานาชาติ
“เร็ว เร็ว!”
“หลบไป หลบไป!”
มีชายชุดดำสี่สิบห้าคนกำลังเคลียร์ทางบนทางเดินพิเศษเพื่อให้ผู้คนหลบไปอย่างเร่งด่วน แต่ละคนมีใบหน้าที่เคร่งขรึมแต่น่าเกรงขามเรากลับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรู
ตามด้วยขบวนรถมายบัคสีดำสิบแปดคันขับแยกเป็นสองแถวเปิดทางล้อมรอบรถหรูลินคอล์นคันหรูที่อยู่ตรงกลางขับมาอย่างอุกอาจ
ดูอลังการอุกอาจมาก!
ผู้โดยสารที่ผ่านไปมาถึงกับเกิดความโกลาหลคนที่ถ่ายรูปก็ถ่ายรูปคนที่อิจฉาก็อิจฉาแต่ละคนเริ่มพูดคุยกันอย่างดุเดือน
สุดยอดไปเลย คนใหญ่คนโตที่ไหนมาตรวจเยี่ยมเจียงหลินกัน?
ช่างเป็นการเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน!
ในขณะเดียวกันที่นั่งแถวหลังในลินคอล์นสุดหรู
“ฟู่ นั่งรถหรูนี่มันรู้สึกดีจริงๆดีกว่าเก้าอี้ที่แข็งทื่อและเย็นนั้นหลายเท่าเลย”
ชู่หยวนฟงแต่งกายด้วยชุดลายพรางซอมซ่อและรองเท้าแตะในมือกำลังเขย่าไวน์แดงบอร์โดซ์คุณภาพเยี่ยมในรถในการแต่งกายของเขาไม่เข้ากับรถสุดหรูนี่เลย
“อยู่ขั้วโลกเหนือที่ทุรกันดารมาสามปีในที่สุดก็ได้ใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป สุดยอด”
การอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ใช่สไตล์ของชูหยวนฟง
ในฐานะเทพแห่งสงครามที่องอาจผ่าเผยก็จำเป็นต้องมีจิตวิญญาณของเทพสงคราม!
ในความคิดของชู่หยวนฟงตาแก่ฉินมีอายุมากแล้วไม่มีลูกไม่มีหลานถ้าหากเงินใช้ไม่หมดจะทำยังไง?
ผู้ใต้บังคับบัญชาจะช่วยผู้นำแก้ปัญหานี้เองนี่เป็นภารกิจที่ยาวไกล
“เจียงหลินเต็มไปด้วยความทรงจำมากมายจริงๆ” ชู่หยวนฟงหรี่ตามองไปที่ทิวทัศน์ดอกไม้นอกหน้าต่างรถ ภาพความทรงจำต่างๆค่อยๆไหลผ่านเข้ามาในหัว
เขาบิดขี้เกียจแล้วมองไปที่คนขับรถ “น้องชายนายก็เป็นคนของผู้นำแก่นั่นเหรอ?”
“รายงานหัว...หัวหน้ามังกร ใช่ครับ”
เมื่อเจอกับเทพแห่งสงครามในตำนานชายคนนั้นรู้สึกเป็นกระวนกระวายอย่างมากจึงทำให้เขาพูดติดๆขัดๆ จากนั้นเขาพูดอย่างจริงจังต่อ
“ผู้ใต้บังคับบัญชาหลัวกังยศพันเอกตำแหน่งเป็นรองแม่ทัพของเขตเจียงหลิน ผม….”
ชู่หยวนฟงตัดบทพูดของเขา “ฐานะพวกนี้นายรู้ตัวเองก็ดีแล้วไม่จำเป็นต้องรายงานฉัน ฉันลาออกจากหน่วยแล้ว”
“คุณเป็นเทพแห่งสงครามในใจผู้ใต้บังคับบัญชาตลอด!”
“อีกอย่างประเทศเพียงแต่ยึดอำนาจทางทหารของคุณคืน คุณยังคงเป็นแม่ทัพเหมือนเดิม”
ใบหน้าของหลัวกังเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น "ท่านผู้นำบอกไว้ว่าต่อไปถ้าหากคุณพบปัญหาอะไรในเจียงหลินก็บอกให้พวกเราจัดการได้"
“และแน่นอนว่าเรื่องเงินส่วนเกินที่ฟุ่มเฟือยนั้นไม่เกี่ยวกับเขา ดังนั้นขบวนรถและค่าน้ำมันในวันนี้จะถูกหักออกเงินบำนาญหลังจากที่คุณเกษียณจากหน่วย….”
“ไอ้จิ้งจอกเฒ่า!”
ชู่หยวนฟงไม่ง่ายเลยที่จะรู้สึกดีต่อเขาแต่มันก็ต้องหายไปในพริบตาและเขากลอกตาด้วยความโกรธ
“ไปเถอะ ไปหาลูกสาวของฉัน!”
“ครับ”
ชูหยวนเฟิงจับภาพไว้แน่นและมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กๆที่สดใสที่กำลังส่งเสียงบี๊บและยิ้มราวกับนางฟ้าตัวน้อยหัวใจของเขาแทบจะละลาย
ลูกรักพ่อกลับมาแล้วรอก่อนนะ!
หนึ่งชั่วโมงต่อมารถจอดห่างไม่ไกลจากชุมชนซินซินการ์เด้น
หลัวกังยื่นเอกสารฉบับหนึ่งส่งให้เขาแล้วพูด “หัวหน้ามังกรนี่คือเอกสารของภรรยาและลูกสาวคุณอยู่ที่นี่หมดแล้ว”
“ผมจะไม่รบกวนการรวมตัวของครอบครัวคุณ ผมจะรออยู่ข้างนอกพร้อมรับใช้ตลอด”
“ลำบากนายแล้วน้องชาย”
ชู่หยวนฟงตบไหล่ของหลัวกัง ฝ่ายที่ได้รับการยกย่องแสดงความยินดีครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความตื่นเต้นและพูดต่อ
"ซินซินการ์เด้นยูนิต 1 ห้อง 102”
ชูหยวนฟงไปตามข้อมูลไม่นานเขาก็มาถึงหน้าอาคารหลังหนึ่ง เขาจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วพลิกดูเอกสารอย่างจริงจัง
เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภรรยาและลูกสาวซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระและน่าเศร้ามาก
“ซูมู่ชิง”
เขามองดูผู้หญิงในรูปถ่ายที่สวยงามราวกับนางฟ้าที่อยู่บนแฟ้มเอกสารแล้วพูดเบาๆจากนั้นความคิดต่างๆก็ไหลเข้ามาในหัวของเขา
นี่เป็นชื่อของเธอ
ห้าปีก่อนชูหยวนฟงมาทำภารกิจที่เจียงหลินและบังเอิญไปพบกับซูมู่ชิงที่ถูกวางยาเมื่อเห็นว่ามีภัยเขาจึงยื่นมือเข้าช่วยดั่งวีรบุรุษช่วยสาวงาม
ตอนนั้นซูมู่ชิงได้รับพิษจนไม่ได้สติและชู่หยวนฟงก็ยังเป็นชายหนุ่มที่เลือดร้อน ผู้ชายที่มีความสามารถกับผู้หญิงที่สวยงามเขาเป็นเหมือนน้ำที่ช่วยดับกองไฟที่กำลังลุกไหม้
นั่นเป็นครั้งแรกที่ชู่หยวนฟงได้รู้จักรสชาติของผู้หญิงเป็นยังไงและครั้งนั้นก็เป็นครั้งเดียวในชีวิตของเขา
ดอกพลัมสีแดงบนผ้าปูที่นอนยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในใจทำให้เขารู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้
เขาจำได้ว่าหลังจากคืนนั้นเขาทิ้งเงินออมและจดหมายอธิบายสถานการณ์ไว้และขอให้บุคลากรที่ไว้วางใจในดราก้อนซุนช่วยดูแลเธอ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นจะท้องและให้กำเนิดลูกของตัวเอง !
ซูมู่ชิงเดิมทีเป็นถึงคุณหนูผู้มั่งคั่งของตระกูลซูในเจียงหลิน แต่เป็นเพราะว่าท้องก่อนแต่งจึงทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกและได้รับการหัวเราะเยาะจากผู้คน หลังจากวันที่สองที่เธอคลอดลูกก็ถูกตระกูลซูกล่าวหาว่าเป็นตัวบ่อนทำลายประเพณีจึงถูกขับออกจากบ้านไม่มีที่พึ่งพาอาศัย
หลังจากนั้นเธออยู่คนเดียวและทำงานหนักยืนหยัดต่อสู้เพื่อเลี้ยงดูลูกสาวเป็นเวลาห้าปีเต็มๆ
ห้าปีชีวิตของคนเราจะมีห้าปีสักกี่ครั้ง? เดิมทีเธอเป็นเหมือนดอกไม้ที่ไร้เดียงสาแต่ในชั่วค่ำคืนเธอกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
ในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเธอต้องทนทุกข์กับคำวิพากษ์วิจารณ์และคำแนะนำมากมาย ความขมขื่นที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนและเธออยู่กับลูกสาวผ่านมันมาได้อย่างไร?
ห้าปีที่เฝ้าร่างกายเหมือนหยกห้าปีที่เฝ้าห้องนอนที่ว่างเปล่า เพียงเพื่อรอคนๆหนึ่งที่ไม่มีอะไร เพียงเพื่อรอคนที่มาแล้วก็จากไปอย่างเขา!
“เป็นผู้หญิงที่โง่จริงๆทำไมเธอถึงได้โง่แบบนี้”
ชูหยวนฟงลูบภาพถ่ายแม่และลูกสาวที่ยิ้มแย้มความรู้สึกผิดในใจของเขาหนักขึ้นและจิตใจก็ยิ่งรู้สึกทรมานขึ้น!
“แต่ว่าทั้งหมดนี้มันจบแล้ว!” ชู่หยวนฟงสูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของเขาเป็นประกายเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ “ผมกลับมาแล้ว”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีใครทำให้พวกคุณต้องลำบากอีกไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม!”
เขาลูบใบหน้าของสองแม่ลูกที่อยู่ในรูปถ่าย สูดหายใจเข้าลึกๆและเตรียมจะเคาะประตูบานเล็กๆเพื่อสวมกอดผู้หญิงและลูกสาวของเขา!
แต่เพียงอีกแค่ก้าวเดียวเขากลับไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ รู้สึกประหม่าและลังเลขึ้นมา….
พวกเธอสองแม่ลูกจะยอมรับตัวเองได้หรือ?
“เพี๊ยะ!”
หลังจากที่ลังเลเป็นเวลาห้านาทีเต็มทันใดนั้นมีก้อนหินลอยมาจากไหนไม่รู้มาโดนหัวของชู่หยวนฟง
“เฮ้ คุณลุงนี่แปลกจริงๆมาทำอะไรลับๆล่อๆที่บ้านของพวกเรา มาแอบดูอะไร?”
ชู่หยวนฟงขมวดคิ้วจากนั้นหันไปมองตามทิศทางของเสียงที่อ้อนแอ้น
หลังจากที่หันกลับไปก็พบกับเจ้าหญิงตัวน้อยอายุสี่หรือห้าขวบสวมชุดเจ้าหญิงแสนสวยกับครัวซองสองชิ้นยืนตรงจ้องมองตัวเองด้วยใบหน้าที่ระแวดระวังและด้วยดวงตาที่กลมโต
นี่ นี่คือ…...
ทันใดนั้นหัวของชู่หยวนฟงวูบทำให้เขาตื่นเต้นจนแทบอยากจะตะโกนออกมาและหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น แทบจะทนไม่ไหวที่จะวิ่งเข้าไปกอดเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าแล้วหอมแก้มเธอ!
นี่คือลูกสาวของเขาเอง!
“เฮ้คุณลุงที่แปลกประหลาดฉันกำลังถามคถณอยู่?” เจ้าหญิงตัวน้อยเบ้ปากจากนั้นประเมินตัวชู่หยวนฟง “คุณก็เป็นพวกคนร้ายที่มาก่อกวนแม่ของฉันใช่ไหม? ฮื่ม ไอ้คนร้ายฉันจะตีแก!”
“หนูน้อยคุณลุงไม่ใช่คนร้าย”
ชู่หยวนฟงพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกตื่นเต้นเขานั่งยองๆลงมือเท้าเอวจากนั้นพยายามใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลที่สุดพูด “หนูน้อยหนูสวยจังเลย หนูบอกลุงมาว่าหนูชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ แล้วลุงจะให้หนูกินขนมดีหรือเปล่า?”
“คุณลุงแปลกประหลาดคิดว่าฉันเป็นเด็กหรือยังไง”
เจ้าหญิงตัวน้อยมุ่ยปากและใช้มือน้อยๆที่อวบอ้วนของเธอเท้าเอวแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ “นี่เป็นวิธีการที่ใช้หลอกเด็กอายุสามขวบ ปีนี้โต๋โต๋อายุสี่ขวบแล้วไม่มีทางหลงกลหรอก”
“ฮ่าๆๆๆ” ชู่หยวนฟงลูบหัวเจ้าตัวน้อยอย่างรักใคร่ “แน่นอนโต๋โต๋ฉลาดที่สุด”
เจ้าหญิงตัวน้อยใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “มันแน่อยู่แล่ว โต๋โต๋เป็นคนที่ฉลาดที่สุดในชั้นอนุบาล เอ๋? คุณรู้ชื่อของฉันได้ยังไง?”
ชู่หยวนฟงหัวเราะแล้วหัวเราะอีกจากนั้นหรี่ตาลงถามเธอ “เมื่อกี้โต๋โต๋บอกว่ามีคนร้ายมารังแกแม่จริงหรอ?”
ในขนาดที่เขาพูดคำนี้น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา
“อืม!” โต๋โต๋พยักหน้าอย่างแรงแล้วพูดอย่างโกรธๆ “วันนี้ลุงก็มารังแกคุณแม่ ทุกครั้งที่เขามาแม่จะแอบร้องไห้นานมาก”
“ลุงเป็นคนร้ายโต๋โต๋ไม่ชอบเขา”
เจ้าตัวน้อยเบ้ปากเล็กๆของเธอและกำหมัดแน่นพร้อมกับดวงตาที่แดง “โต๋โต๋จะต้องโตขึ้นเร็วๆเพื่อปกป้องแม่!”
เมื่อมองดูโต๋โต๋เจ้าตัวน้อยแล้วหัวใจของชู่หยวนฟงก็รู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม...
“เพี๊ยะ!”
เสียงโครงเครงดังขึ้น
ในขนาดนั้นที่บ้านของซูมู่ชิงที่อยู่ไม่ไกลจู่ๆก็มีเสียงทุบสิ่งของและเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น โต๋โต๋ตกใจจนหน้าขาวซีดเธอรีบวิ่งเข้าไปหลบข้างหลังชู่หยวนฟงอย่างกระวนกระวาย
“ลุงกำลังทำร้ายแม่อีกแล้ว โต๋โต๋กลัว….”
หัวของชู่หยวนฟงระเบิดวูบออกทันที!
ลุง? คนของตระกูลซู!
ซูมู่ชิงถูกพวกเขาไล่ออกจากตระกูลมาแล้วพวกเขายังไม่ยอมปล่อยเธออีกหรือ?
พวกเขากล้าดียังไงถึงบ้านรังแกผู้หญิงของชู่หยวนฟง
“โต๋โต๋ไม่ต้องกลัวคุณลุงอยู่นี่แล้ว” ชู่หยวนฟงพูดพร้อมกับยื่นมือออกไปหาเจ้าตัวน้อย “พวกเราไปปกป้องแม่ด้วยกัน ไล่คนร้ายให้หนีไปดีหรือเปล่า?”
“อืม ได้!” โต๋โต๋พยักหน้าอย่างแรง
“เก่งมาก”
ชู่หยวนฟงยิ้มจากนั้นจะมือที่นุ่มนิ่มของเจ้าตัวน้อยเมื่อสายเลือดเชื่อมต่อกันทำให้เลือดในกายของเขาพลุพล่านไปทั่ว
บูม!
วินาทีต่อมาออร่าแห่งความแข็งแกร่งสายหนึ่งแผ่ออกมาจากร่างกายของเขาราวกับน้ำที่ถูกเทลงพื้น!
คนที่กล้ารังแกผู้หญิงของฉันมันต้องตายอย่างเดียว!
“เร็ว เร็ว!”
“หลบไป หลบไป!”
มีชายชุดดำสี่สิบห้าคนกำลังเคลียร์ทางบนทางเดินพิเศษเพื่อให้ผู้คนหลบไปอย่างเร่งด่วน แต่ละคนมีใบหน้าที่เคร่งขรึมแต่น่าเกรงขามเรากลับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรู
ตามด้วยขบวนรถมายบัคสีดำสิบแปดคันขับแยกเป็นสองแถวเปิดทางล้อมรอบรถหรูลินคอล์นคันหรูที่อยู่ตรงกลางขับมาอย่างอุกอาจ
ดูอลังการอุกอาจมาก!
ผู้โดยสารที่ผ่านไปมาถึงกับเกิดความโกลาหลคนที่ถ่ายรูปก็ถ่ายรูปคนที่อิจฉาก็อิจฉาแต่ละคนเริ่มพูดคุยกันอย่างดุเดือน
สุดยอดไปเลย คนใหญ่คนโตที่ไหนมาตรวจเยี่ยมเจียงหลินกัน?
ช่างเป็นการเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน!
ในขณะเดียวกันที่นั่งแถวหลังในลินคอล์นสุดหรู
“ฟู่ นั่งรถหรูนี่มันรู้สึกดีจริงๆดีกว่าเก้าอี้ที่แข็งทื่อและเย็นนั้นหลายเท่าเลย”
ชู่หยวนฟงแต่งกายด้วยชุดลายพรางซอมซ่อและรองเท้าแตะในมือกำลังเขย่าไวน์แดงบอร์โดซ์คุณภาพเยี่ยมในรถในการแต่งกายของเขาไม่เข้ากับรถสุดหรูนี่เลย
“อยู่ขั้วโลกเหนือที่ทุรกันดารมาสามปีในที่สุดก็ได้ใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป สุดยอด”
การอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ใช่สไตล์ของชูหยวนฟง
ในฐานะเทพแห่งสงครามที่องอาจผ่าเผยก็จำเป็นต้องมีจิตวิญญาณของเทพสงคราม!
ในความคิดของชู่หยวนฟงตาแก่ฉินมีอายุมากแล้วไม่มีลูกไม่มีหลานถ้าหากเงินใช้ไม่หมดจะทำยังไง?
ผู้ใต้บังคับบัญชาจะช่วยผู้นำแก้ปัญหานี้เองนี่เป็นภารกิจที่ยาวไกล
“เจียงหลินเต็มไปด้วยความทรงจำมากมายจริงๆ” ชู่หยวนฟงหรี่ตามองไปที่ทิวทัศน์ดอกไม้นอกหน้าต่างรถ ภาพความทรงจำต่างๆค่อยๆไหลผ่านเข้ามาในหัว
เขาบิดขี้เกียจแล้วมองไปที่คนขับรถ “น้องชายนายก็เป็นคนของผู้นำแก่นั่นเหรอ?”
“รายงานหัว...หัวหน้ามังกร ใช่ครับ”
เมื่อเจอกับเทพแห่งสงครามในตำนานชายคนนั้นรู้สึกเป็นกระวนกระวายอย่างมากจึงทำให้เขาพูดติดๆขัดๆ จากนั้นเขาพูดอย่างจริงจังต่อ
“ผู้ใต้บังคับบัญชาหลัวกังยศพันเอกตำแหน่งเป็นรองแม่ทัพของเขตเจียงหลิน ผม….”
ชู่หยวนฟงตัดบทพูดของเขา “ฐานะพวกนี้นายรู้ตัวเองก็ดีแล้วไม่จำเป็นต้องรายงานฉัน ฉันลาออกจากหน่วยแล้ว”
“คุณเป็นเทพแห่งสงครามในใจผู้ใต้บังคับบัญชาตลอด!”
“อีกอย่างประเทศเพียงแต่ยึดอำนาจทางทหารของคุณคืน คุณยังคงเป็นแม่ทัพเหมือนเดิม”
ใบหน้าของหลัวกังเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น "ท่านผู้นำบอกไว้ว่าต่อไปถ้าหากคุณพบปัญหาอะไรในเจียงหลินก็บอกให้พวกเราจัดการได้"
“และแน่นอนว่าเรื่องเงินส่วนเกินที่ฟุ่มเฟือยนั้นไม่เกี่ยวกับเขา ดังนั้นขบวนรถและค่าน้ำมันในวันนี้จะถูกหักออกเงินบำนาญหลังจากที่คุณเกษียณจากหน่วย….”
“ไอ้จิ้งจอกเฒ่า!”
ชู่หยวนฟงไม่ง่ายเลยที่จะรู้สึกดีต่อเขาแต่มันก็ต้องหายไปในพริบตาและเขากลอกตาด้วยความโกรธ
“ไปเถอะ ไปหาลูกสาวของฉัน!”
“ครับ”
ชูหยวนเฟิงจับภาพไว้แน่นและมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กๆที่สดใสที่กำลังส่งเสียงบี๊บและยิ้มราวกับนางฟ้าตัวน้อยหัวใจของเขาแทบจะละลาย
ลูกรักพ่อกลับมาแล้วรอก่อนนะ!
หนึ่งชั่วโมงต่อมารถจอดห่างไม่ไกลจากชุมชนซินซินการ์เด้น
หลัวกังยื่นเอกสารฉบับหนึ่งส่งให้เขาแล้วพูด “หัวหน้ามังกรนี่คือเอกสารของภรรยาและลูกสาวคุณอยู่ที่นี่หมดแล้ว”
“ผมจะไม่รบกวนการรวมตัวของครอบครัวคุณ ผมจะรออยู่ข้างนอกพร้อมรับใช้ตลอด”
“ลำบากนายแล้วน้องชาย”
ชู่หยวนฟงตบไหล่ของหลัวกัง ฝ่ายที่ได้รับการยกย่องแสดงความยินดีครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความตื่นเต้นและพูดต่อ
"ซินซินการ์เด้นยูนิต 1 ห้อง 102”
ชูหยวนฟงไปตามข้อมูลไม่นานเขาก็มาถึงหน้าอาคารหลังหนึ่ง เขาจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วพลิกดูเอกสารอย่างจริงจัง
เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภรรยาและลูกสาวซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระและน่าเศร้ามาก
“ซูมู่ชิง”
เขามองดูผู้หญิงในรูปถ่ายที่สวยงามราวกับนางฟ้าที่อยู่บนแฟ้มเอกสารแล้วพูดเบาๆจากนั้นความคิดต่างๆก็ไหลเข้ามาในหัวของเขา
นี่เป็นชื่อของเธอ
ห้าปีก่อนชูหยวนฟงมาทำภารกิจที่เจียงหลินและบังเอิญไปพบกับซูมู่ชิงที่ถูกวางยาเมื่อเห็นว่ามีภัยเขาจึงยื่นมือเข้าช่วยดั่งวีรบุรุษช่วยสาวงาม
ตอนนั้นซูมู่ชิงได้รับพิษจนไม่ได้สติและชู่หยวนฟงก็ยังเป็นชายหนุ่มที่เลือดร้อน ผู้ชายที่มีความสามารถกับผู้หญิงที่สวยงามเขาเป็นเหมือนน้ำที่ช่วยดับกองไฟที่กำลังลุกไหม้
นั่นเป็นครั้งแรกที่ชู่หยวนฟงได้รู้จักรสชาติของผู้หญิงเป็นยังไงและครั้งนั้นก็เป็นครั้งเดียวในชีวิตของเขา
ดอกพลัมสีแดงบนผ้าปูที่นอนยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในใจทำให้เขารู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้
เขาจำได้ว่าหลังจากคืนนั้นเขาทิ้งเงินออมและจดหมายอธิบายสถานการณ์ไว้และขอให้บุคลากรที่ไว้วางใจในดราก้อนซุนช่วยดูแลเธอ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นจะท้องและให้กำเนิดลูกของตัวเอง !
ซูมู่ชิงเดิมทีเป็นถึงคุณหนูผู้มั่งคั่งของตระกูลซูในเจียงหลิน แต่เป็นเพราะว่าท้องก่อนแต่งจึงทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกและได้รับการหัวเราะเยาะจากผู้คน หลังจากวันที่สองที่เธอคลอดลูกก็ถูกตระกูลซูกล่าวหาว่าเป็นตัวบ่อนทำลายประเพณีจึงถูกขับออกจากบ้านไม่มีที่พึ่งพาอาศัย
หลังจากนั้นเธออยู่คนเดียวและทำงานหนักยืนหยัดต่อสู้เพื่อเลี้ยงดูลูกสาวเป็นเวลาห้าปีเต็มๆ
ห้าปีชีวิตของคนเราจะมีห้าปีสักกี่ครั้ง? เดิมทีเธอเป็นเหมือนดอกไม้ที่ไร้เดียงสาแต่ในชั่วค่ำคืนเธอกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
ในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเธอต้องทนทุกข์กับคำวิพากษ์วิจารณ์และคำแนะนำมากมาย ความขมขื่นที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนและเธออยู่กับลูกสาวผ่านมันมาได้อย่างไร?
ห้าปีที่เฝ้าร่างกายเหมือนหยกห้าปีที่เฝ้าห้องนอนที่ว่างเปล่า เพียงเพื่อรอคนๆหนึ่งที่ไม่มีอะไร เพียงเพื่อรอคนที่มาแล้วก็จากไปอย่างเขา!
“เป็นผู้หญิงที่โง่จริงๆทำไมเธอถึงได้โง่แบบนี้”
ชูหยวนฟงลูบภาพถ่ายแม่และลูกสาวที่ยิ้มแย้มความรู้สึกผิดในใจของเขาหนักขึ้นและจิตใจก็ยิ่งรู้สึกทรมานขึ้น!
“แต่ว่าทั้งหมดนี้มันจบแล้ว!” ชู่หยวนฟงสูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของเขาเป็นประกายเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ “ผมกลับมาแล้ว”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีใครทำให้พวกคุณต้องลำบากอีกไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม!”
เขาลูบใบหน้าของสองแม่ลูกที่อยู่ในรูปถ่าย สูดหายใจเข้าลึกๆและเตรียมจะเคาะประตูบานเล็กๆเพื่อสวมกอดผู้หญิงและลูกสาวของเขา!
แต่เพียงอีกแค่ก้าวเดียวเขากลับไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ รู้สึกประหม่าและลังเลขึ้นมา….
พวกเธอสองแม่ลูกจะยอมรับตัวเองได้หรือ?
“เพี๊ยะ!”
หลังจากที่ลังเลเป็นเวลาห้านาทีเต็มทันใดนั้นมีก้อนหินลอยมาจากไหนไม่รู้มาโดนหัวของชู่หยวนฟง
“เฮ้ คุณลุงนี่แปลกจริงๆมาทำอะไรลับๆล่อๆที่บ้านของพวกเรา มาแอบดูอะไร?”
ชู่หยวนฟงขมวดคิ้วจากนั้นหันไปมองตามทิศทางของเสียงที่อ้อนแอ้น
หลังจากที่หันกลับไปก็พบกับเจ้าหญิงตัวน้อยอายุสี่หรือห้าขวบสวมชุดเจ้าหญิงแสนสวยกับครัวซองสองชิ้นยืนตรงจ้องมองตัวเองด้วยใบหน้าที่ระแวดระวังและด้วยดวงตาที่กลมโต
นี่ นี่คือ…...
ทันใดนั้นหัวของชู่หยวนฟงวูบทำให้เขาตื่นเต้นจนแทบอยากจะตะโกนออกมาและหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น แทบจะทนไม่ไหวที่จะวิ่งเข้าไปกอดเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าแล้วหอมแก้มเธอ!
นี่คือลูกสาวของเขาเอง!
“เฮ้คุณลุงที่แปลกประหลาดฉันกำลังถามคถณอยู่?” เจ้าหญิงตัวน้อยเบ้ปากจากนั้นประเมินตัวชู่หยวนฟง “คุณก็เป็นพวกคนร้ายที่มาก่อกวนแม่ของฉันใช่ไหม? ฮื่ม ไอ้คนร้ายฉันจะตีแก!”
“หนูน้อยคุณลุงไม่ใช่คนร้าย”
ชู่หยวนฟงพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกตื่นเต้นเขานั่งยองๆลงมือเท้าเอวจากนั้นพยายามใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวลที่สุดพูด “หนูน้อยหนูสวยจังเลย หนูบอกลุงมาว่าหนูชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ แล้วลุงจะให้หนูกินขนมดีหรือเปล่า?”
“คุณลุงแปลกประหลาดคิดว่าฉันเป็นเด็กหรือยังไง”
เจ้าหญิงตัวน้อยมุ่ยปากและใช้มือน้อยๆที่อวบอ้วนของเธอเท้าเอวแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ “นี่เป็นวิธีการที่ใช้หลอกเด็กอายุสามขวบ ปีนี้โต๋โต๋อายุสี่ขวบแล้วไม่มีทางหลงกลหรอก”
“ฮ่าๆๆๆ” ชู่หยวนฟงลูบหัวเจ้าตัวน้อยอย่างรักใคร่ “แน่นอนโต๋โต๋ฉลาดที่สุด”
เจ้าหญิงตัวน้อยใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “มันแน่อยู่แล่ว โต๋โต๋เป็นคนที่ฉลาดที่สุดในชั้นอนุบาล เอ๋? คุณรู้ชื่อของฉันได้ยังไง?”
ชู่หยวนฟงหัวเราะแล้วหัวเราะอีกจากนั้นหรี่ตาลงถามเธอ “เมื่อกี้โต๋โต๋บอกว่ามีคนร้ายมารังแกแม่จริงหรอ?”
ในขนาดที่เขาพูดคำนี้น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา
“อืม!” โต๋โต๋พยักหน้าอย่างแรงแล้วพูดอย่างโกรธๆ “วันนี้ลุงก็มารังแกคุณแม่ ทุกครั้งที่เขามาแม่จะแอบร้องไห้นานมาก”
“ลุงเป็นคนร้ายโต๋โต๋ไม่ชอบเขา”
เจ้าตัวน้อยเบ้ปากเล็กๆของเธอและกำหมัดแน่นพร้อมกับดวงตาที่แดง “โต๋โต๋จะต้องโตขึ้นเร็วๆเพื่อปกป้องแม่!”
เมื่อมองดูโต๋โต๋เจ้าตัวน้อยแล้วหัวใจของชู่หยวนฟงก็รู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม...
“เพี๊ยะ!”
เสียงโครงเครงดังขึ้น
ในขนาดนั้นที่บ้านของซูมู่ชิงที่อยู่ไม่ไกลจู่ๆก็มีเสียงทุบสิ่งของและเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น โต๋โต๋ตกใจจนหน้าขาวซีดเธอรีบวิ่งเข้าไปหลบข้างหลังชู่หยวนฟงอย่างกระวนกระวาย
“ลุงกำลังทำร้ายแม่อีกแล้ว โต๋โต๋กลัว….”
หัวของชู่หยวนฟงระเบิดวูบออกทันที!
ลุง? คนของตระกูลซู!
ซูมู่ชิงถูกพวกเขาไล่ออกจากตระกูลมาแล้วพวกเขายังไม่ยอมปล่อยเธออีกหรือ?
พวกเขากล้าดียังไงถึงบ้านรังแกผู้หญิงของชู่หยวนฟง
“โต๋โต๋ไม่ต้องกลัวคุณลุงอยู่นี่แล้ว” ชู่หยวนฟงพูดพร้อมกับยื่นมือออกไปหาเจ้าตัวน้อย “พวกเราไปปกป้องแม่ด้วยกัน ไล่คนร้ายให้หนีไปดีหรือเปล่า?”
“อืม ได้!” โต๋โต๋พยักหน้าอย่างแรง
“เก่งมาก”
ชู่หยวนฟงยิ้มจากนั้นจะมือที่นุ่มนิ่มของเจ้าตัวน้อยเมื่อสายเลือดเชื่อมต่อกันทำให้เลือดในกายของเขาพลุพล่านไปทั่ว
บูม!
วินาทีต่อมาออร่าแห่งความแข็งแกร่งสายหนึ่งแผ่ออกมาจากร่างกายของเขาราวกับน้ำที่ถูกเทลงพื้น!
คนที่กล้ารังแกผู้หญิงของฉันมันต้องตายอย่างเดียว!
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved
