บทที่ 95 เธอมีพี่ชายที่ดีคนหนึ่ง

โจวอิ๋งเช็ดน้ำตาของเธอ เสียใจแล้ววิ่งออกไป ลมฤดูใบไม้ร่วงกระแทกเข้ามาที่ใบหน้าเธออย่างเจ็บปวด

เธอหลบอยู่ที่ที่ไม่มีคน ขดตัวม้วนเป็นวงกลม ทนความเสียใจและเจ็บปวดในใจไหมไหวร้องไห้เสียงดังออกมา

ในขณะที่ร้องไห้ไปเรื่อยๆ...