บทที่ 4 คุณพ่อเป็นฮีโร่

เพี๊ยะ!

ก่อนที่เขาจะพูดจบชู่หยวนฟงตบเข้าไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรงราวกับเสือที่กำลังโกรธ

วินาทีต่อมาใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดและฟันหลุดออกไปสามซี่

โต๋โต๋ตบกำปั้นน้อยของตัวเองใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “คุณลุงสุดยอดไปเลย คุณลุงสู้ๆ!”

“เด็กๆห้ามดู”

ซูมู่ชิงใบหน้าเต็มไปด้วยตกใจรีบดึงโต๋โต๋เข้ามากอดไว้แล้วปิดตาของเธอ

บอดี้การ์ดเหล่านั้นถึงกับสูดอากาศที่เย็นว่าเข้าไป ช่างดุร้ายอะไรขนาดนี้!

“แก แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ?” หยุนเทาพูดด้วยใบหน้าที่เปื้อนเลือด “ฉันเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลซู พ่อของฉันเป็นลูกชายคนโตของตระกูลซู ส่วนปู่ของฉันชื่อซูฉางชิงมีสมบัติมูลค่ามากกว่าพันล้าน! "”

เพี๊ยะ!

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”

ชู่หยวนฟงตบไปที่หน้าของเขาอย่างแรงอีกครั้ง

ตบแกก็รับมันไว้ดีๆเวลานี้พ่อของแกจะมีประโยชน์อะไร

“ตระกูลซูต้องไม่ปล่อยแกไป ฉันจะให้แกลงนรกไม่ได้ตายดี…..”

เพี๊ยะ!

“ฉันจะฆ่าแก่!”

ปังๆๆๆๆๆ...

เขาต่อยไปรวดเดียวยี่สิบกว่าครั้งทุกหมัดกระแทกเข้าที่เนื้อ มันทำให้ใบหน้าของหยุนเทาเต็มไปด้วยเลือดและบวมเป็นหัวหมูจนสุดท้ายเขาทำได้แต่อ้อนวอนขอความเมตตา

“ฉัน...ฉันผิดไปแล้ว ขอ...ขอร้องพอได้แล้ว….พอได้แล้ว….”

เพี๊ยะ!

ชู่หยวนฟงตบเข้าไปที่ใบหน้าของเขาอีกครั้ง “แกบอกให้ฉันพอฉันก็ต้องพอด้วยเหรอ? แกคิดว่าแกเป็นใคร!”

หยุนเทาถึงกับร้องไห้….

บอดี้การ์ดเหล่านั้นยืนอยู่อีกมุมหนึ่งไม่กล้าพูดอะไรกลัวจนตัวสั่น

ซูมู่ชิงรีบพูดห้ามปราม “ฉันว่าพอเถอะ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเขาต้องตายแน่….”

ถ้าหากชู่หยวนฟงทำร้ายเขาจนตายเพื่อเธอมันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่โดยเฉพาะหยุนเทาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอในหัวใจของเธอยังมีสายใยของครอบครัวเหลืออยู่จึงทนดูไม่ได้

ชู่หยวนฟงถีบหยุนเทาจนกระเด็นจากนั้นบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังก็ประคองเขาลุกขึ้นพูดพร้อมกับใช้มือกุมปากที่เต็มไปด้วยเลือด “ซูมู่ชิงเธออย่าคิดว่ามีผู้ชายที่ป่าเถื่อนคอยปกป้องแล้วจะไม่เป็นอะไร ฉันขอบอกไว้ยังไงเธอก็หนีไม่พ้น!”

“เธอต้องแต่งงานกับคุณชายหลี่มันเป็นคำสั่งของคุณปู่ ถ้าหากเธอกล้าต่อต้านเธอก็รอวันตายได้เลย!”

ใบหน้าซูมู่ชิงเปลี่ยนเป็นเขาสิ ในตระกูลหยุนชายชราผู้นั้นเป็นใหญ่เขามีอำนาจมากมายอยู่ในมือและเป็นคนที่โหดร้ายมากด้วย

คนที่กล้าต่อต้านชายชราผู้นั้นไม่มีใครที่จบอย่างสวย!

“ดูเหมือนปากของแกยังจะสะอาดไม่พอนะ”

ชู่หยวนฟงเพียงแค่มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วยกแขนขึ้นก็ทำให้หยุนเทาตกใจจนเรียกแม่วิ่งหนีออกมาอย่างกระเจิง….

“ไอ้พวกปอดแหก ทุยทุยทุย!”

หลังจากคนร้ายหนีไปโต๋โต๋ก็กระโดดโลดเต้นดีใจขึ้นมา “คุณลุงเก่งที่สุด คุณลุงเยี่ยมที่สุด!”

“mua~”

เจ้าตัวน้อยจับใบหน้าของชู่หยวนฟงแล้วหอมเข้าไปสุดแรงทำให้เขารู้สึกสดชื่นมาก

สมแล้วที่เป็นลูกสาวของเขา

“โต๋โต๋ห้ามทำแบบนี้กับคุณลุง” ซูมู่ชิงดุโต๋โต๋ เธอเบ้ปากน้อยๆของเธอแล้วลงมาจากตัวของชู่หยวนฟงอย่างไม่เต็มใจจากนั้นซูมู่ชิงก็กล่าวขอบคุณเขา

“วันนี้ต้องขอบคุณคุณมากที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ใช่แล้วยังไม่รู้จักชื่อของคุณเลย?”

ซูมู่ฉวนกระพริบตาใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและความอยากรู้อยากเห็น!

“ผมชื่อชู่หยวนฟง ผม….”

เป็นผู้ชายของคุณ เป็นสามีที่คุณรอมานานถึงห้าปี

ชู่หยวนฟงอยากจะพูดสิ่งเหล่านี้ออกไปให้หมดแต่ว่าเมื่อมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าและโต๋โต๋ที่น่ารักและไร้เดียงสาเขากลับพูดไม่ออก

เขาสามารถพูดความจริงอย่างตรงไปตรงมาได้หรือไม่? เธอจะรับเขาได้หรือเปล่า? ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรแต่ก็ทำให้เธอต้องรอเขาอย่างลำบากมาห้าปี เธอต้องรู้สึกเสียใจมากแค่ไหน? เธอต้องรู้สึกอับอายมากแค่ไหน?

และยังมีโต๋โต๋เธอจะยอมรับเขาผู้เป็นพ่อที่โผล่ออกมาอย่างกระทันหันหรือเปล่า? เธอจะเกลียดเขาหรือเปล่า...

ความรู้สึกผิดและความตื่นตระหนกท้วมโถมอยู่ในใจของชู่หยวนฟง

เทพแห่งสงครามดราก้อนซุนที่เคยกวาดต้อนศัตรูไปทั่วตอนนี้กลับทำอะไรไม่ถูกเหมือนเด็กคนหนึ่ง

“คุณลุงเป็นคนที่พ่อของหนูส่งมาใช่หรือเปล่า?”

โต๋โต๋ถามขึ้นมาอย่างกระทันหันพร้อมกับกระพริบตาที่กลมโตของเธอ

“พ่อ...”

ชู่หยวนฟงถึงกับอึ้ง

“ใช่แล้ว แม่เคยบอกโต๋โต๋แล้วไงว่าพ่อเป็นทหารพ่อคือฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่!”

ในขณะที่ชู่หยวนฟงกำลังตกใจ ดวงตาสีดำกลมโตของโต๋โต๋เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและมีความสุข "เขาเก่งยิ่งกว่าซุปเปอร์แมนและเท่ยิ่งกว่าคุณลุงไอรอนแมนอีก"

“ถึงแม้ ถึงแม้พ่อจะไม่เคยมาเยี่ยมโต๋โต๋เลย แต่คุณแม่เคยบอกไว้ว่านั่นเป็นเพราะว่าคุณพ่อต้องปกป้องคนอีกมากมายต้องจัดการกับคนชั่วให้หมด! โต๋โต๋ไม่โทษคุณพ่อ แค่คิดถึง….”

เบ้าตาของเธอนองเต็มไปด้วยน้ำตาแต่ในไม่ช้ามันก็แห้งไปอย่างรวดเร็ว

“แต่ว่า แต่ว่าคุณแม่เคยบอกไว้ว่าถ้าหากโต๋โต๋มีอันตราย ถ้าแม่และโต๋โต๋ถูกรังแกคุณพ่อก็จะออกมาปรากฏต่อหน้าโต๋โต๋เพื่อปกป้องโต๋โต๋”

ดวงตาที่กลมโตของเจ้าตัวน้อยกระพริบปริบๆเต็มไปด้วยความหวังและความปรารถนา “คุณลุงเก่งขนาดนี้ต้องเป็นคนที่คุณพ่อส่งมาปกป้องหนูแน่ เขากำลังจะกลับมาแล้ว กลับมาดูโต๋โต๋ใช่หรือเปล่า?”

“ใช่หรือเปล่า?”

ชู่หยวนฟงรู้สึกว่าหน้าอกของเขามีอะไรบางอย่างอุดตันอยู่หายใจไม่ค่อยออก เขาพยักหน้าแล้วยิ้มพร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำ

“ใช่แล้ว โต๋โต๋ฉลาดจริงๆ”

“เย้ คุณพ่อจะกลับมาแล้ว โต๋โต๋จะมีพ่อแล้ว!”

เจ้าตัวน้อยดีใจจนแทบจะกระโดดขึ้น รอยยิ้มของเธอดูไร้เดียงสาและสะอาดบริสุทธิ์ราวกับว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน เพียงแค่สัมผัสเบาๆอาจจะทำให้มันแตกเป็นเสี่ยงๆได้

ใบหน้าของซูมู่ชิงแดงไปหมดเธอแอบหันหน้าออกไปแล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง

มีเพียงสองแม่และลูกสาวเท่านั้นที่รู้ถึงความขมขื่นและความเจ็บปวดในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและมันเป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะเข้าใจ

“คุณลุงแปลกประหลาดฉันมีความลับอะไรอยากให้คุณดู มีแต่พวกเราสองคนเท่านั้นที่รู้นะแม้แต่คุณครูและคุณแม่ก็ไม่รู้ “มือน้อยๆของโต๋โต๋ดึงชู่หยวนฟงเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง” เธอหยิบภาพวาดแผ่นนึงออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโหยหา

“คุณลุงแปลกประหลาดดูนิสินี่เป็นภาพที่หนูวาดคุณพ่อของหนู ผู้ใหญ่ที่ถือปืนใส่ชุดทหารเป็นพ่อของหนูคนตัวเล็กๆสีแดงที่อยู่ข้างหลังคือหนูและแม่!”

“รอให้คุณพ่อกลับมาคุณแม่ก็จะไม่ถูกใครรังแกอีกแล้ว และไม่ต้องกลัวหมาจรจัดจนต้องอ้อมทางเดินที่ไกลกลับบ้าน พวกเสี่ยวหูก็จะไม่กล้าว่าโต๋โต๋เป็นลูกชู้ไม่มีพ่ออีก...”

“ลุงแปลกประหลาดรู้หรือเปล่าโต๋โต๋มีความสุขมากๆ”

ชู่หยวนฟงถือภาพวาดแบบเด็กๆและเรียบง่ายภาพนั้นด้วยมือที่สั่น อารมณ์ในใจของเขาพลุ่งพล่านขึ้นทันทีและเขาไม่สามารถแบกรับความรู้สึกผิดและโทษตัวเองได้อีกต่อไป

‘ขอโทษหนูน้อย พ่อของหนูไม่ใช่ฮีโร่’

‘เขาเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ที่สุดในโลก เป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุด เลวร้ายที่สุดและยังเป็นสัตว์ร้าย!’

เขาแทบอยากจะตบหน้าของตัวเองทันที

“คุณลุงแปลกประหลาดเป็นอะไร?” โต๋โต๋มองเขาด้วยดวงตากลมโตที่ไร้เดียงสา มือน้อยของเธอยื่นออกไปเช็ดขอบตาของชู่หยวนฟง “ทำไมคุณถึงร้องไห้?”

“โต๋โต๋ขอโทษลุงยังมีธุระ วันหลังค่อยมาเยี่ยมหนูใหม่นะ” ชู่หยวนฟงลุกขึ้นแล้วหันหลังจากไป

วินาทีนี้สิ่งที่เขาคิดไว้มันได้หายไปหมดแล้วเขาคิดเพียงแต่คำว่าอยากหนีจากที่นี่ให้เร็วที่สุด อยากหนีจากความรู้สึกผิดของตัวเอง!

“ชู่หยวนฟง….”

ซูมู่ชิงวิ่งตามออกไปตะโกนเรียกแต่พบว่าเขาหายไปแล้วเธอขมวดคิ้วแล้วส่ายหัว

“เป็นคนที่แปลกประหลาดจริงๆ”