บทที่ 17 เกิดเรื่องกับฝูเป่า

เมื่อกินยาเม็ดจื่อจินแล้ว หยวนชิงหลิงก็หลับไปอีกชั่วยามเศษ หลังจากตื่นนอน นางก็รู้สึกว่าอาการปวดแผลลดลงไปมากแล้ว ซ้ำยังรู้สึกได้เลยว่าแผลไม่มีน้ำซึมออกมาแล้ว

นางลงมาเดินที่พื้นและรู้สึกว่าความเจ็บปวดนั้นไม่รุนแรงนัก...