บทที่ 1224 เว่ยอ๋องและจิ้งเหอปล่อยวางอดีต

ใบหน้าของเหยาฮูหยินดูจริงจังน่ากลัวขึ้นมา แม้นางจะดุพระชายาซุนอ๋องเท่าไร พระชายาซุนอ๋องก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยหักล้าง เมื่อมองดูความเย็นยะเยือกในดวงตาของนาง ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจและรู้ว่านางกล่าวมากเกินไป...