บทที่ 375 เวรกรรมจริงๆ!

ฮู่กว่างถิงทำใจเป็นเวลาอยู่ประมาณหนึ่งก้านธูปจึงขึ้นรถม้า เพียงแต่ตลอดทางเข้าวังนั้น เสียงฝีเท้าม้าดังกุบกับก็ยังไม่ดังเท่าเสียงหัวใจเต้นของนาง! นางกำผ้าเช็ดหน้าและพยายามคิดเรื่องตลกที่ทำให้นางสบายใจ...