บทที่ 121 พระชายาจะกริ้วก็สมควรแล้ว

อวี่เหวินฮ่าวกลับไปยังหอเซียวเยว่อย่างฉุนเฉียว เป็นความรู้สึกที่กล้ำกลืนยิ่งนัก เมื่อวานยังรัก วันนี้กลับแปรผัน นี่นางมองว่าตัวเองเป็นใครกันแน่? แม้จะเอื้อมมือไปสัมผัสเพียงเล็กน้อยก็ยังไม่ได้เลย...