บทที่ 127 ถูกลอบสังหาร

ความเจ็บปวดพลันแผ่คลุมไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว

ทุกอย่างที่อยู่โดยรอบพลันแปรเปลี่ยนเป็นความมืดมิด โคมไฟของข้ารับใช้ซุนอ๋องมอดดับไปเสียแล้ว ไม่มีแสงสว่างอันใดคอยส่องแสงอีกต่อไป...