บทที่ 288 สองพี่น้องเข้าวังพร้อมกัน

เมื่อฝ่ามือถูกฟาดลงมาเช่นนี้ ฉู่หมิงฉุ่ยพลันรู้ได้ทันทีว่า ความหวังสุดท้ายของนางหลุดลอยไปแล้ว นางไม่สามารถขอร้องอ้อนวอนอันใดได้อีกต่อไป

ฉู่หมิงฉุ่ยพลันเก็บหยาดน้ำตาลงไป...