บทที่ 347 กู้จือขอความช่วยเหลือ

กู้จือร้องให้ฟูมฟาย พร้อมทั้งพยายามยื้อยุดฉุดกระชากข้อมือของตนเองให้กลับมา "พระชายาฉู่อ๋อง ได้โปรดปล่อยหม่อมฉันด้วยเพคะ ท่านบีบข้อมือของหม่อมฉันจนระบมไปหมดแล้ว โอ๊ย เจ็บ"

กู้จือร่ำให้ออกมาช่างดูน่าสงสารยิ่งนัก...