บทที่ 37 ร่วมโต๊ะเสวยกับฝ่าบาท

นางขยับตัวไปข้างหน้าหยุดยืนอยู่ที่หน้าเตียงของไท่ซั่งหวง

เพียงสองวันเท่านั้น ร่างกายของเขากลับดูผ่ายผอมลงไปมาก สีหน้าเหลืองคล้ำ ริมฝีปากเขียวคล้ำ ขนคิ้วยุ่งเหยิงดุร้าย นี่เป็นเพียงความน่าเกรงขามสุดท้ายที่เหลืออยู่แล้ว

นี่คือบุรุษที่เคยเป็นผู้เก่งกล้าสามารถที่สุดของแคว้นเป่ยถัง

ตอนนี้แม้แต่ความเป็นและความตายก็ไม่อาจควบคุมได้

หยวนชิงหลิงวางมือของนางไว้บนหน้าอกของเขาเพื่อสัมผัสหัวใจที่เต้นอย่างเชื่องช้าและลมหายใจอันไร้จังหวะ

"เป็นอย่างไรบ้าง?"...