บทที่ 305 นอกจากเขาแล้วไม่มีใครกล่าว

เขาเอื้อมมือไปกอดนางและกล่าวด้วยเสียงเบาว่า "ไม่ต้องขยับ เจ้านอนดีๆ อีกไม่นานก็จะหายเจ็บแล้ว"

หยวนชิงหลิงมองเข้าไปที่ส่วนลึกของดวงตาที่แสนเจ็บปวดของเขา จากนั้นจึงนึกถึงอาซื่อขึ้นมาได้และถามอย่างเร่งรีบว่า...