บทที่ 472 กลับมาให้แม่เห็นบ้างได้ไหม

ยามที่หยวนชิงหลิงตื่นขึ้นมานั้น ก็เป็นยามเช้าของอีกวันเสียแล้ว!

อวี่เหวินฮ่าวนอดกอดหยวนชิงหลิงจนหลับไป ทว่า เขาหาได้หลับตาไม่ เมื่อยามที่หยวนชิงหลิงตื่นขึ้นมานั้น ก็พลันเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลของเขามองมาที่นางแล้ว

"อาหยวน!"...