บทที่ 66 ผู้ชายหรือเปล่า

หลังจากที่ออกมาจากบ้านตระกูลจ้าวเย่อเทียนก็ไม่ได้กลับไปที่เขาเทียนเฉวี่ยเค้ามาที่ห้องชาแห่งหนึ่งใจกลางเมือง

เค้าสั่งชาผู่เอ่อมากานึงแล้วค่อยๆลิ้มลองรสชาติของมัน!

เย่อเทียนมีนิสัยที่คุ้นเคยกับการดื่มชาแต่เพราะสงครามเค้าก็เลยไม่ได้ทำมัน

ในตอนนี้การได้ดื่มด่ำไปกับรสชาติของชาที่คุ้นเคยมันก็ค่อยๆทำให้เค้าสงบลง

เมื่อดูท่าทีในวันนี้สมาคมกระดูกขางยังคงแฝงตัวอยู่ในเมืองหลงเฉิง

คิดที่จะกำจัดมันก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้ในเวลาเพียงแค่ชั่ววข้ามคืนมันจะรีบร้อนไม่ได้!

ซูเว่ยกั๋วอยู่ในเขตรบเป่ยเย่เย่อเทียนก็วางใจเป็นอย่างมากแล้วก็ไม่รีบร้อนที่จะกลับไป

เค้าจะค่อยๆจัดการกับสมาคมกระดูกขาวอย่างเมามัน!

หลังจากที่ดื่มชาไปแล้วสามรอบเค้าก็เห็นชายวัยกลางคนเดินเข้ามาในร้านชาลำตัวของเค้าตรงและท่าเดินของเค้าก็ดูมั่นคงมาก

เค้าเดินตรงเข้ามาที่เย่อเทียน!

เค้ากำลังจะทำความเคารพแต่เย่อเทียนก็ปัดมือ

"เหยวหยางมาแล้วเหหรอ?นั่งสิ!"

เย่อเทียนไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเค้าเทชาผู่เอ่อใส่ถ้วยเปล่าที่อยู่ตรงหน้า

"ขอบคุณนะครับนาย.........ขอบคุณคุณชายมาก!"

โจวเหยาหยางเค้าเองก็ไม่ได้เป็นที่สองรองใครในเขตรบซวนอู่

สถานะของเค้าเป็นเพียงรองนายพลซวนอู่จงฮวยหยวนมันกล่าวได้ว่ามีเพียงไม่ถึงพันคนเท่านั้น

แต่คนใหญ่คนโตแบบนี้ต่อหน้าเย่อเทียนเค้าก็ค่อนข้างที่จะระมัดระวัง

ถ้าทำอะไรผิดพลาดไปนิดเดียวหละก็เค้าเลยนั่งตัวตรงสุด!

"เหยาหยางเราไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้วสินะ?ดืมชาก็ผ่อนคลายหน่อยสิถ้านายเป็นแบบนี้กละก็มันจะสิ้นเปลืองชาของฉันนะ!"

โจวเหยาหยางผงะไปซักพักในใจเค้ารู้สึกขมขื่นเป็นอย่างมาก

สามปีก่อนเค้าเป็นตัวแทนของเขตรถซวนอู่ไปเยี่ยมดูเขตรบเป่ยเย่เค้าเคยติดต่อกับเย่อเทียนมาแล้วครั้งนึง

ในตอนนั้นยศของเย่อเทียนต่ำกว่าเค้าหนึ่งขั้น!

แต่ตอนนี้สำหรับเย่อเทียนเค้าทำได้เพียงแค่เงยหน้ามองขึ้นไป!

โชคชะตามันมักจะเล่นไม่ซื่อ!

โจวเหยาหยางจิบชาจากนั้นเค้าก็ค่อยๆหยิบรูปปั้นสัตว์ในตำนานทองเหลืองของซวนอู่ออกมาวางต่อหน้าของเย่อเทียน

"คุณชารยนี่คือที่คุณจงหมายถึง!ก่อนที่คุณจะออกไปจากหลงเฉิงคุณสามารถระดมพลคนในเขตรบซวนอู่ได้ตามที่คุณต้องการ!แม้แต่คุณจงเองก็ไม่มีข้อยกเว้น!"

โจวเหยาหยางดูจริงจังมาก!

ในตอนนี้เย่อเทียนก็ได้รับการขนานนามว่าหลิงเทียนเทพแห่งสงครามทั้งสามกองทัพอยู่ในการดูแลของเค้า!

ด้วยสถานะและตำแหน่งของเค้าเค้าก็สามารถที่จะสั่งการนายพลซวนอู่ได้โดยตรง!

"ตราประทับซวนอู่?เห่อ......จงฮวยหยวนนั่นไม่เชื่อมั่นในพวกเราเหรอ!"

เย่อเทียนถือถ้วยชาเค้าจ้องมองไปที่ของสิ่งนั้นอย่างแผ่วเบามันไม่มีความผันผวนในแววตาของเค้าเลย!

"คุณชายพวกเราไม่ได้ตั้งใจจะหมายความว่าอย่างนั้น!"

โจวเหยาหยางอธิบายด้วยความกลัวตราบใดที่เค้ามีตราประทับซวนอู่เค้าก็สามารถที่จะควบคุมเขตรบซวนอู่ได้!

มีเพียงเย่อเทียนเท่านั้นที่สามารถที่จะทำให้ทุกอย่างผ่านไป!

โจวเหยาหยางกลัวว่าเย่อเทียนจะเข้าใจผิดเค้ายังต้องการที่จะอธิบายแต่ก็เห็นว่าเย่อเทียนปัดมือเบาๆ

"ของชิ้นนี้ฉันใช้ไม่ได้หรอกยิ่งไปกว่านั้นมันก็ไม่ได้จำเป็นอะไรเลย!กลับไปบอกจงฮวยหยวนความรับผิดชอบของเค้าก็คือการปกป้องเขตแดนของเมืองหลงเฉิงอย่างปล่อยให้ใครรอดไปได้!ส่วนเรื่องอื่นไม่ต้องห่วง!"

นี่........

โจวเหยาหยางผงะไปชั่วครู่เมื่อนึกถึงตัวตนและวิธีการของคนๆนี้เค้าก็ตอบรับ!

เค้ายกตราประทับซวนอู่ขึ้นมาอย่างระมัดระวังแล้วคำนับทำความเคารพเย่อเทียนจากนั้นก็หันหลังแล้วจากไป!

"จงฮวยหยวนหวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ!"

เย่อเทียนพึมพำหลังจากที่เค้าดื่มชาเสร็จเค้าก็ลุกขึ้นแล้วจากไป

ในตอนนี้มันก็มืดแล้วเย่อเทียนหาอะไรกินนิดหน่อยตามสะดวกเมื่อเงยหน้าขึ้นมาที่ตรงหน้าของเค้าก็คือชื่อค่งบาร์

เย่อเทียนยิ้มที่มุมปากเค้ายกเท้าขึ้นมาแล้วก้าวเดินเข้าไป!

เย่อเทียนขึ้นชื่อเรื่องความสง่าผ่าเผยแลอำนาจในกองทัพมาโดยตลอดหากผู้ใต้บังคับบัญชาของเค้าได้มาเห้นฉากนี้พวกนั้นคงจะต้องตกตะลึงแล้วล้มลงไปอย่างแน่นอน!

ทันทีที่เข้าไปเสียงดนตรีที่ดังอึกทึกก็ทำให้เย่อเทียนรู้สึกไม่อึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย

เค้าสั่งเบียร์มาแล้วนั่งลงคนเดียวที่มุมห้องเค้าก็ไม่เข้ากับพวกที่ออกล่าและมาผ่อนคลายที่อยู่รอบตัวเค้า!

"สุดหล่อมาคนเดียวเหรอ?อยากจะมาดีด้วยกันซักหน่อยไหม?"

น้ำเสียงที่อ่อนหวานดังขึ้นมานี่เป็นผู้หญิงคนที่หกที่เข้ามาชวนเค้าคุย

แต่ครั้งนี้เย่อเทียนก็ไม่ปฎิเสธเพียงแค่นั่งอยู่ที่ด้านใน!

ผู้หญิงยิ้มขึ้นมาที่มุมปากจากนั้นเธอก็เข้าไปนั่งที่ข้างๆเย่อเทียน

กลิ่มน้ำหอมที่หอมฟุ้งกระจากเข้ามากระทบในหน้าของเค้ามันทำให้เย่อเทียนรู้สึกสดชื่นและมีความสุข!

"สุดหล่อมากินเหล้าคนเดียวเบื่อไหมมาฉันจะช่วยนายเอง!"

สาวคนนั้นริบเบียร์สองแก้วเธอถือเอาไว้ในมือของเธอแก้วนึงแล้วผลักอีกแก้วนึงมาที่ตรงหน้าของเย่อเทียน!

น้ำเสียงของเธอมันเปี่ยมล้มไปด้วยเสน่ห์!

เย่อเทียนหันหน้ามาเค้าไม่ได้กะที่จะดื่มแต่มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ผู้หญิงคนนั้นดูท่าแล้วเธอน่าจะอายุราวๆยี่สิบกว่า

ชุดเดรสยาวสีขาวเหนือหัวเข่าขึ้นมาเล็กน้อย

มันเผยให้เห็นขาอ่อนขาวเนียนแล้วมันก็ปกปิดจุดสำคัญของเธอเอาไว้พอดีมันให้ความรู้สึกที่เซ็งๆเล็กน้อย

หุ่นของเธอเพียวเรียวมากก็พอเทียนกับซูจิงจิงได้แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดซะทีเดียวเลย

ที่น่าทึ่งยิ่งไปกว่านั้นก็คือในหน้าของเธอ！

ด้วยการแต่หน้าที่เข้มดวงตาของเธอก็ขลุกอยู่ในขนตามันดูน่าหลงไหลเป็นอย่างมาก

ริมผีปากที่แดงร้อนแรงราวกับไฟมันก็ยิ่งทำให้หัวใจของคนที่เห็นเต้นแรงขึ้นมา!

ยังมาพร้อมกับน้ำเสียงที่เย้ายวนที่เต็มไปด้วยความเสน่หาอยู่ตลอดเวลา!

เพียงแค่มองก็รู้สึกประทับใจอย่างไม่รู้ลืม

เมื่อมองโดยรวมแล้วผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเค้าเธอก็พอเทียงเคียงกับซูจิงจิงได้อยู่บ้าง

แต่ผู้หญิงคนนี้เธอก็พอดูจะดีกว่าอยู่เล็กน้อย！

ท้ายที่สุดแล้วซูจิงจิงก็ดูสดใสและมีชีวิตชีวามากกว่า

ยิ่งดูเป็นผู้ใหญ่และเซ็กซี่แล้วก็ยังมีเสน่ห์กับผู้ชายมากกว่า!

"ฉันไม่ดื่มกับคนแปลกหน้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว!แม้แต่สาวสวยเองก็ไม่มีข้อยกเว้น!"

น้ำเสียงที่เย็นชาของเย่อเทียนมันก็ทำให้หญิงสาวผงะไป

"ฉันชื่อซูยุนเอ๋อนายเรียกว่ายุนเอ๋อก็ได้นะตอนนี้จะดื่มได้ยังอะ？"

ด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวนอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของซูยุนเอ๋อร่างที่งดสามของเธอก็เบียดเข้าไปใกล้เย่อเทียนอีกครั้ง

ฉากนี้มันทำให้ผู้ชายคนอื่นๆในบาร์ต่างพากันจ้องมองและกัดฟัน!

ชายคนนี้เค้าก็พอจะสูงอยู่บ้างหล่อก็พอได้ทำไมเค้าถึงได้เป็นที่ชื่นชอบของเธอขนาดนี้?

เมื่อมองไปที่ดวงตาของซุยุนเอ๋อที่ดูมีเสน่ห์เย่อเทียนก็ส่งเสียงอืมไปเบาๆ

เค้าหยิบแก้วเบียร์ขึ้นมาแล้วก็ดื่มมันเข้าไปจนหมด!

ซูยุนเอ๋อประหลาดใจเล็ดน้อยในใจเธอรู้สึกไม่ค่อยโอเคเธอค่อยๆจิบมัน!

"พี่สุดหล่อนายเองก็รู้ชื่อของฉันหมดแล้วนายไม่ได้คิดที่จะแนะนำตัวเองหน่อยเลยเหรอ?"

ตัวของซูยุนเอ๋อขยับเค้าไปเธอเข้าไปใกล้ๆที่หูของเย่อเทียนพร้อมกับลมหายใจที่รดต้นคอของเย่อเทียนกลิ่นหอมจางๆของเธอก็ทำให้บรรยากาศดูคลุมเครือขึ้นมาในทันที

"เย่อเทียน!"

เย่อเทียนพูดคำสองคำออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเค้าเขยิบห่างออกมาเพื่อรักษาระยะห่างจากซูยุนเอ๋อ

ฉากนี้ผู้ชายที่อยู่รอบๆต่างก็กัดฝันยิ่งแน่นเข้าไปอีก

ชายคนนี้แสร้งจริงๆเลยหรือว่าเค้าจะไม่ได้เป็นผู้ชาย?

ท้ายที่สุดแล้วในความคิดของพวกเค้ามันก็ไม่มีผู้ชายคนไหนที่สามารถต้านทานการยั่วยวนของซูยุนเอ๋อได้!

เมื่อเห็นแบบนี้แววตาของซูยุนเอ๋อก็เย็นชาก็หายวับไปในพริบตา

ร่างกายของเธอก็ยังไม่ยอมรับความพ่ายแพ้เธอยันตัวขึ้นแล้วขยับเข้าไปอีกครั้ง

"สุดหล่อเบียร์ที่นี่รสชาติมันก็งั้นๆ!บ้านฉันอยู่แถวนี้เองฉันแอบเก็บเตกีล่าไว้ขวดนึงสนใจจะไปดื่มด้วยกันไหม?"

ซูยุนเอ๋อพ่นกลิ่นหอมของเธอออกมาเธอเชื่อว่าตราบใดที่เค้ายังเป็นผู้ชายเค้าก็ไม่มีทางที่จะปฎิเสธเธอได้!

แต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้เธอต้องผิดหวัง!

"ฉันไม่ชอบเตกีล่าถ้าที่บ้านของเธอมีเอ้อร์กัวโถวหละก็ฉันก็จะไม่ลังเลที่จะไปที่นั่น!"

คำพูดที่ดูจะธรรมดาของเย่อเทียนก็ทำให้ใบหน้าที่สวยๆของซูยุนเอ๋อถึงกับตกตะลึง

เธออยากจะถามออกไปจริงๆเลยว่าผู้ชายคนนี้เค้าเป็นผู้ชายจริงๆหรือเปล่า?