บทที่ 75 ใช้มือไม่ค่อยไหว
by ฮั่นแซ่วคั้นไห่อย่าง
08:01,Mar 31,2021
แกร๊ก!
ประตูเปิดออกเย่อเทียนลงจากรถคันนั้นเขามองชายชราโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ
"ตอนนี้คุณยังต้องการเงินอยู่หรือเปล่า?"
ชายชรายังคงมีความกลัวอยู่ใบหน้าของเขาซีดเซียวเป็นไก่ต้ม
ในขณะที่หวาดกลัวแต่ก็ความรู่สึกเจ็บใจและเคียดแค้น
ต้องบอกว่าเขาเดาถูกแล้ว!
ไม่ใช่ว่าเย่อเทียนไม่กล้าชนเขาให้ตายแต่เย่อเทียนแค่ต้องการขู่เขาเท่านั้น
เมื่อกี้แม้ว่าเขาจะไม่หลบก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างมากก็แค่หนังถลอกนิดหน่อย
แต่ว่าการกระทำของเย่อเทียนช่างเหมือนจริงเหลือเกินทำให้เขาตั้งสติไม่ได้แล้วก็หลบโดยสัญชาตญาณ!
จากนั้น……
เงินห้าล้านหายไปแล้ว!
"แกแกหลอกฉัน?"
ชายชราถึงกับปวดตับเขาชี้ไปที่เย่อเทียนอย่างตัวสั่นดวงตาแดงก่ำ
เย่อเทียนก็ไม่ได้ปฏิเสธในเรื่องนี้
เพื่อจัดการกับคนโกงเช่นนี้มันไม่มีประโยชน์ที่จะใช้เหตุผลทำได้เพียงใช้วิธีที่รุนแรงตอบโต้เพื่อกระชากหน้ากากของเขา!
สำหรับเรื่องนี้เย่อเทียนไม่ได้พูดอะไรแต่คนที่เฝ้ามองอยู่รอบๆเริ่มด่าชายชราขึ้นมา
"คาดไม่ถึงจริงๆว่าตาแก่คนนี้จะเป็นนักต้มตุ๋น!"
"ต้มตุ๋นอะไรกันนี่มันคือการทำความระยำชัดๆห้าล้านพอให้มันได้เข้าไปอยู่ข้างในได้หลายวันเลย!"
"ภายใต้สายลมและแสงแดดเพราะคนแกเริ่มจะกลายเป็นคนชั่วหรือว่าคนชั่วเริ่มจะแก่แล้วกันแน่"
...
ชายชราไม่เต็มใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีเขาจึงได้หนีไปเพราะกลัวจะมีปัญหา
เมื่อเห็นเช่นนี้ทุกคนก็หยุดพวกเขาไม่กล้ามองไปที่เย่อเทียนเลย!
เพราะก่อนหน้านี่ทุกคนช่วยคนร้ายที่มาใส่ร้ายเย่อเทียน!
"ไปกันเถอะ!"
เย่อเทียนไม่สนใจโบกมือและขึ้นรถไปพร้อมกับซู่จิงจิงและเสียวหยูเหมาที่ยังตกตะลึงและจากไป
"เย่อเทียนเมื่อกี้คุณทำให้ฉันกลัวมากฉันยังคิดว่า..."
ซูจิงจิงมองเย่อเทียนและพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดี
เย่อเทียนยักไหล่แต่ไม่พูดอะไร
การแสดงมันก็ต้องสมจริงหน่อยไม่งั้นฉันกระชากหน้ากากคนแก่คนนั้นได้ยังไง?
"ฮึ่มคิดไม่ถึงจริงๆตาแก่คนนั้นจะเป็นนักต้มตุ๋นเสียแรงที่ฉันเชื่อเขา!"
ซูจิงจิงทำปากจู๊ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
เธอใจอ่อนตั้งแต่แรกเมื่อเห็นชายชราคนนั้นน่าสงสัยเธอก็อยากจะเงินเขามากหน่อย
แต่คิดไม่ถึงว่าชายชราคนนั้นจะเป็นพวกนักต้มตุ๋น!
"พอแล้วไม่เช้าแล้วไปทำธุระดีกว่า!"
เย่อเทียนส่ายหัวจากนั้นก็ขับรถไปยังกรุ๊ปสวีไปอย่างรวดเร็ว!
ตระกูลสวีอดีตตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลงเฉิง!
ที่ตั้งของบริษัทสวีมีตึกเป็นสำนักงานใหญ่ท่ามกลางเขตเศรษฐกิจของเมือง
ยิ่งใหญ่คับฟ้า!
แต่ด้วยความเสื่อมโทรมของตระกูลสวีอาคารสำนักงานที่เคยรุ่งเรืองจึงถูกทิ้งร้างในขณะนี้!
"เอาล่ะฉันเข้าคนเดียวก็พอแล้วคุณกับเสียวหยูเหมารอฉันข้างนอก!"
เมื่อถึงที่หมายซูจิงจิงก็หยิบเอกสารก้อนใหญ่ออกมาแล้วจัดตารางอย่างมั่งใจ!
"ไม่ต้องให้ฉันช่วยหรือ?"
เย่อเทียนอุ้มเสียวหยูเหมาแล้วก็ถาม
"ฉันไม่ได้ไปชกต่อยสักหน่อยคุณจะช่วยอะไรได้?"
ซูจิงจิงเหลือบมองเย่อเทียนด้วยหางตา
"นอกจากนี้การมีเอกสารเหล่านี้แล้วก็จัดการได้ง่ายมากคุณดูแลเสียวหยูเหมาให้ดีๆก็แล้วกันถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะโทษคุณ"
ซูจิงจิงชูกำปั้นขึ้นเหมือนข่มขู่จากนั้นก็เข้าตึกไป
เย่อเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งสายตรงของตระกูลสวีไ้ดออกจากเมืองหลงเฉิงไปแล้วอีกอย่างซูจิงจิงก็มีเอกสารของตระกูลสวี
ในการเข้าครองทรัพย์สินของตระกูลสวีก็เป็นเพียงแค่ขั้นตอนเท่านั้น!
"เสียวหยู่เหมาหิวแล้วใช่ไหมอา.......อยากกินอะไรพ่อบุญธรรมจะพาไปกินเองนะ!"
เย่อเทียนก็ยอมรับเรื่องนี้อย่างงงๆ!
"พ่อบุญธรรมเสียวหยูเหมาอยากกินกุ้งมังกร!"
เมื่อเห็นเสียวหยูเหมาเบิกตากว้างสายตาที่คาดหวังเย่อเทียนก็รู้สึกเศร้า!
เด็กตัวแค่นี้ได้กินแต่อาหารขยะมาตั้งแต่เด็กได้กินกุ้งมังกรแค่ครั้งเดียวก็ลืมไม่ลงอีกเลย!
ง่ายมากง่ายมาก!
"โอเคพ่อบุญธรรมจะพาหนูไปกินกุ้งมังกรนะ!"
เย่อเทียนอุ้มเสียวหยู่เหมาไม่นานพวกเขาก็มาถึงร้านอาหารทะเล!
"ท่านครับอยากจะสั่งอะไรครับ"
ทันทีที่เย่อเทียนเข้าไปในร้านก็มีพนักงานต้อนรับเข้ามาทักทายอย่างอบอุ่น!
"กุ้งมังกรหนึ่งจาน!"เย่อเทียนไม่แม้แต่จะดูเมนู
เสียวหยูเหมาอยากกินอะไรก็เอาแบบนั้น!
"นี่..."พนักงานยืนชะงักพูดแล้วก็หยุด
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"
พนักงานยิ้มแล้วพูดว่า:"ท่านครับท่านต้องการรสกินแบบไหนดีครับนึ่งตุ๋นหรือซาซิมิผมจะจัดให้ครับ!"
เย่อเทียนชะงักเขามองไปที่เสียวหยูเหมา
แต่เสียวหยูเหมารู้เพียงแค่กุ้งมังกรเธอเห็นรูปภาพบนโต๊ะน้ำลายแทบจะไหลออกมา
เย่อเทียนเงยหน้าขึ้น:"งั้นเอามาอย่างละที่ก็แล้วกัน!"
เอ่อ!
พนักงานถึงกับชะงักอีกครั้งและถึงกับจะขำออกมา!
"ยังมีปัญหาอะไรอีกไหม?"เย่อเทียนขมวดคิ้ว!
พนักงานยิ้มกว้าง:"ท่านครับเรามีสูตรกุ้งมังกรอย่างน้อย20สูตรถ้าจะมาอย่างละที่ท่านว่า..."
เย่อเทียนตกใจถึงว่าทำไมพนักงานถึงมองเขาเหมือนคนบ้า!
ดูเหมือนว่าตัวเองจะความรู้หน่อย!
"ถ้างั้นเลือกเมนูที่ขายดีที่สุดมาสิบชุดก็แล้วกัน!"
"ได้เลยครับ!"
พนักงานตอบตกลงและมองเขาด้วยสายตาที่ดูถูก
โถ่ต้องเป็นพวกยาจกแน่ๆ!
ไม่รู้เรื่องอะไรเลย!
"เสียวหยูเหมารอสักครู่นะ!"
ใจของเย่อเทียนต้องการดูแลเสียวหยูเหมาเท่านั้นไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลย!
เสียวหยูเหมาตอบตกลงแต่ในใจแทบจะรอไม่ไหวแล้ว
"หายังจะสั่งอย่างละชุดไอ้หนูใจกล้าจริงๆเลยนะ!"
ได้มีเสียงเบาๆดังขึ้นมาจากข้างๆเขาหันหน้าไปเห็นชายที่มีรอยสักสองคนนั่งอยู่ข้างๆ
มองไปที่เย่อเทียนด้วยความดูถูก!
เย่เทียนเหลือบไปมองจากนั้นก็หันศีรษะไปอย่างไม่ไยดี
"แหม่ทำไมไม่ให้เกียรติพวกฉันหรือ?"
เมื่อเห็นเช่นนี้ชายร่างใหญ่ทั้งสองก็หยิ่งผยองมากขึ้น
"ดูสภาพแกแล้วคงจะต้องเก็บเงินทั้งปีถึงจะได้กินกุ้งมังกรมั้ง?ฉันหวังตงเกลียดคนจนๆที่แกล้งทำเป็นรวย!"
ชายที่ชื่อหวังตงตะคอกออกมาเมื่ออิ่มหนำสำราญแล้วก็เริ่มหาเรื่อง!
"อาตงอย่าพูดแบบนี้i!"
ผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะใบหน้าเขาก็สนุกด้วย!
"นายไม่เห็นใบหน้าของลูกสาวเขาหรือไงดูแล้วเหมือนไม่เคยได้กินอิ่มมาก่อนน่าสงสารจริงๆ!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่อเทียนก็ยังไม่ตอบแต่สีหน้าของเขาก็เย็นชายิ่งขึ้น!
ต่อหน้าเสียวหยูเหมาเขาไม่อยากลงมือ!
"พี่จ้าวพูดถูก!"
หวังตงหัวเราะฮ่าๆมองไปที่เสียวหยูเหมาแล้วก็หัวเราะขึ้นมา
"โถ่เด็กที่น่ารักขนาดนี้จะต้องทนทุกข์กับคนแบบนี้มาปู่สงสารเธอให้กุ้งมังกรเธอหนึ่งตัวเดี๋ยวพ่อเธอไม่มีเงินจ่ายแม้แต่เปลือกกุ้งก็จะไม่ได้กิน!"
พูดจบก็หยิบกุ้งมังกรหนึ่งตัวที่เหลือให้กับเสียวหยูเหมา
เสียวหยูเหมาดีใจมากกำลังจะยืนมือไปรับ
หวังตงตั้งใจทำมือสั่นกุ้งก็เลยตกลงไปยังพื้น!
"โอ้ฉันของโทษทีนะกินอิ่มแล้วใช้มือไม่ค่อยไหวแล้ว"หวังตงพูดแบบนี้ใบหน้าของเขาก็ยิ่งได้ใจขึ้นไปอีก!
พี่จ้าวที่อยู่ข้างๆก็ส่ายหัวด้วยความสงสาร"น่าเสียดายจริงๆแต่เก็บขึ้นมาก็ยังกินได้นะดีกว่าไม่ได้กินเลย?"
"ฮ่าฮ่าฮ่า!"
ประตูเปิดออกเย่อเทียนลงจากรถคันนั้นเขามองชายชราโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ
"ตอนนี้คุณยังต้องการเงินอยู่หรือเปล่า?"
ชายชรายังคงมีความกลัวอยู่ใบหน้าของเขาซีดเซียวเป็นไก่ต้ม
ในขณะที่หวาดกลัวแต่ก็ความรู่สึกเจ็บใจและเคียดแค้น
ต้องบอกว่าเขาเดาถูกแล้ว!
ไม่ใช่ว่าเย่อเทียนไม่กล้าชนเขาให้ตายแต่เย่อเทียนแค่ต้องการขู่เขาเท่านั้น
เมื่อกี้แม้ว่าเขาจะไม่หลบก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างมากก็แค่หนังถลอกนิดหน่อย
แต่ว่าการกระทำของเย่อเทียนช่างเหมือนจริงเหลือเกินทำให้เขาตั้งสติไม่ได้แล้วก็หลบโดยสัญชาตญาณ!
จากนั้น……
เงินห้าล้านหายไปแล้ว!
"แกแกหลอกฉัน?"
ชายชราถึงกับปวดตับเขาชี้ไปที่เย่อเทียนอย่างตัวสั่นดวงตาแดงก่ำ
เย่อเทียนก็ไม่ได้ปฏิเสธในเรื่องนี้
เพื่อจัดการกับคนโกงเช่นนี้มันไม่มีประโยชน์ที่จะใช้เหตุผลทำได้เพียงใช้วิธีที่รุนแรงตอบโต้เพื่อกระชากหน้ากากของเขา!
สำหรับเรื่องนี้เย่อเทียนไม่ได้พูดอะไรแต่คนที่เฝ้ามองอยู่รอบๆเริ่มด่าชายชราขึ้นมา
"คาดไม่ถึงจริงๆว่าตาแก่คนนี้จะเป็นนักต้มตุ๋น!"
"ต้มตุ๋นอะไรกันนี่มันคือการทำความระยำชัดๆห้าล้านพอให้มันได้เข้าไปอยู่ข้างในได้หลายวันเลย!"
"ภายใต้สายลมและแสงแดดเพราะคนแกเริ่มจะกลายเป็นคนชั่วหรือว่าคนชั่วเริ่มจะแก่แล้วกันแน่"
...
ชายชราไม่เต็มใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีเขาจึงได้หนีไปเพราะกลัวจะมีปัญหา
เมื่อเห็นเช่นนี้ทุกคนก็หยุดพวกเขาไม่กล้ามองไปที่เย่อเทียนเลย!
เพราะก่อนหน้านี่ทุกคนช่วยคนร้ายที่มาใส่ร้ายเย่อเทียน!
"ไปกันเถอะ!"
เย่อเทียนไม่สนใจโบกมือและขึ้นรถไปพร้อมกับซู่จิงจิงและเสียวหยูเหมาที่ยังตกตะลึงและจากไป
"เย่อเทียนเมื่อกี้คุณทำให้ฉันกลัวมากฉันยังคิดว่า..."
ซูจิงจิงมองเย่อเทียนและพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดี
เย่อเทียนยักไหล่แต่ไม่พูดอะไร
การแสดงมันก็ต้องสมจริงหน่อยไม่งั้นฉันกระชากหน้ากากคนแก่คนนั้นได้ยังไง?
"ฮึ่มคิดไม่ถึงจริงๆตาแก่คนนั้นจะเป็นนักต้มตุ๋นเสียแรงที่ฉันเชื่อเขา!"
ซูจิงจิงทำปากจู๊ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
เธอใจอ่อนตั้งแต่แรกเมื่อเห็นชายชราคนนั้นน่าสงสัยเธอก็อยากจะเงินเขามากหน่อย
แต่คิดไม่ถึงว่าชายชราคนนั้นจะเป็นพวกนักต้มตุ๋น!
"พอแล้วไม่เช้าแล้วไปทำธุระดีกว่า!"
เย่อเทียนส่ายหัวจากนั้นก็ขับรถไปยังกรุ๊ปสวีไปอย่างรวดเร็ว!
ตระกูลสวีอดีตตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลงเฉิง!
ที่ตั้งของบริษัทสวีมีตึกเป็นสำนักงานใหญ่ท่ามกลางเขตเศรษฐกิจของเมือง
ยิ่งใหญ่คับฟ้า!
แต่ด้วยความเสื่อมโทรมของตระกูลสวีอาคารสำนักงานที่เคยรุ่งเรืองจึงถูกทิ้งร้างในขณะนี้!
"เอาล่ะฉันเข้าคนเดียวก็พอแล้วคุณกับเสียวหยูเหมารอฉันข้างนอก!"
เมื่อถึงที่หมายซูจิงจิงก็หยิบเอกสารก้อนใหญ่ออกมาแล้วจัดตารางอย่างมั่งใจ!
"ไม่ต้องให้ฉันช่วยหรือ?"
เย่อเทียนอุ้มเสียวหยูเหมาแล้วก็ถาม
"ฉันไม่ได้ไปชกต่อยสักหน่อยคุณจะช่วยอะไรได้?"
ซูจิงจิงเหลือบมองเย่อเทียนด้วยหางตา
"นอกจากนี้การมีเอกสารเหล่านี้แล้วก็จัดการได้ง่ายมากคุณดูแลเสียวหยูเหมาให้ดีๆก็แล้วกันถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะโทษคุณ"
ซูจิงจิงชูกำปั้นขึ้นเหมือนข่มขู่จากนั้นก็เข้าตึกไป
เย่อเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งสายตรงของตระกูลสวีไ้ดออกจากเมืองหลงเฉิงไปแล้วอีกอย่างซูจิงจิงก็มีเอกสารของตระกูลสวี
ในการเข้าครองทรัพย์สินของตระกูลสวีก็เป็นเพียงแค่ขั้นตอนเท่านั้น!
"เสียวหยู่เหมาหิวแล้วใช่ไหมอา.......อยากกินอะไรพ่อบุญธรรมจะพาไปกินเองนะ!"
เย่อเทียนก็ยอมรับเรื่องนี้อย่างงงๆ!
"พ่อบุญธรรมเสียวหยูเหมาอยากกินกุ้งมังกร!"
เมื่อเห็นเสียวหยูเหมาเบิกตากว้างสายตาที่คาดหวังเย่อเทียนก็รู้สึกเศร้า!
เด็กตัวแค่นี้ได้กินแต่อาหารขยะมาตั้งแต่เด็กได้กินกุ้งมังกรแค่ครั้งเดียวก็ลืมไม่ลงอีกเลย!
ง่ายมากง่ายมาก!
"โอเคพ่อบุญธรรมจะพาหนูไปกินกุ้งมังกรนะ!"
เย่อเทียนอุ้มเสียวหยู่เหมาไม่นานพวกเขาก็มาถึงร้านอาหารทะเล!
"ท่านครับอยากจะสั่งอะไรครับ"
ทันทีที่เย่อเทียนเข้าไปในร้านก็มีพนักงานต้อนรับเข้ามาทักทายอย่างอบอุ่น!
"กุ้งมังกรหนึ่งจาน!"เย่อเทียนไม่แม้แต่จะดูเมนู
เสียวหยูเหมาอยากกินอะไรก็เอาแบบนั้น!
"นี่..."พนักงานยืนชะงักพูดแล้วก็หยุด
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"
พนักงานยิ้มแล้วพูดว่า:"ท่านครับท่านต้องการรสกินแบบไหนดีครับนึ่งตุ๋นหรือซาซิมิผมจะจัดให้ครับ!"
เย่อเทียนชะงักเขามองไปที่เสียวหยูเหมา
แต่เสียวหยูเหมารู้เพียงแค่กุ้งมังกรเธอเห็นรูปภาพบนโต๊ะน้ำลายแทบจะไหลออกมา
เย่อเทียนเงยหน้าขึ้น:"งั้นเอามาอย่างละที่ก็แล้วกัน!"
เอ่อ!
พนักงานถึงกับชะงักอีกครั้งและถึงกับจะขำออกมา!
"ยังมีปัญหาอะไรอีกไหม?"เย่อเทียนขมวดคิ้ว!
พนักงานยิ้มกว้าง:"ท่านครับเรามีสูตรกุ้งมังกรอย่างน้อย20สูตรถ้าจะมาอย่างละที่ท่านว่า..."
เย่อเทียนตกใจถึงว่าทำไมพนักงานถึงมองเขาเหมือนคนบ้า!
ดูเหมือนว่าตัวเองจะความรู้หน่อย!
"ถ้างั้นเลือกเมนูที่ขายดีที่สุดมาสิบชุดก็แล้วกัน!"
"ได้เลยครับ!"
พนักงานตอบตกลงและมองเขาด้วยสายตาที่ดูถูก
โถ่ต้องเป็นพวกยาจกแน่ๆ!
ไม่รู้เรื่องอะไรเลย!
"เสียวหยูเหมารอสักครู่นะ!"
ใจของเย่อเทียนต้องการดูแลเสียวหยูเหมาเท่านั้นไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลย!
เสียวหยูเหมาตอบตกลงแต่ในใจแทบจะรอไม่ไหวแล้ว
"หายังจะสั่งอย่างละชุดไอ้หนูใจกล้าจริงๆเลยนะ!"
ได้มีเสียงเบาๆดังขึ้นมาจากข้างๆเขาหันหน้าไปเห็นชายที่มีรอยสักสองคนนั่งอยู่ข้างๆ
มองไปที่เย่อเทียนด้วยความดูถูก!
เย่เทียนเหลือบไปมองจากนั้นก็หันศีรษะไปอย่างไม่ไยดี
"แหม่ทำไมไม่ให้เกียรติพวกฉันหรือ?"
เมื่อเห็นเช่นนี้ชายร่างใหญ่ทั้งสองก็หยิ่งผยองมากขึ้น
"ดูสภาพแกแล้วคงจะต้องเก็บเงินทั้งปีถึงจะได้กินกุ้งมังกรมั้ง?ฉันหวังตงเกลียดคนจนๆที่แกล้งทำเป็นรวย!"
ชายที่ชื่อหวังตงตะคอกออกมาเมื่ออิ่มหนำสำราญแล้วก็เริ่มหาเรื่อง!
"อาตงอย่าพูดแบบนี้i!"
ผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะใบหน้าเขาก็สนุกด้วย!
"นายไม่เห็นใบหน้าของลูกสาวเขาหรือไงดูแล้วเหมือนไม่เคยได้กินอิ่มมาก่อนน่าสงสารจริงๆ!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่อเทียนก็ยังไม่ตอบแต่สีหน้าของเขาก็เย็นชายิ่งขึ้น!
ต่อหน้าเสียวหยูเหมาเขาไม่อยากลงมือ!
"พี่จ้าวพูดถูก!"
หวังตงหัวเราะฮ่าๆมองไปที่เสียวหยูเหมาแล้วก็หัวเราะขึ้นมา
"โถ่เด็กที่น่ารักขนาดนี้จะต้องทนทุกข์กับคนแบบนี้มาปู่สงสารเธอให้กุ้งมังกรเธอหนึ่งตัวเดี๋ยวพ่อเธอไม่มีเงินจ่ายแม้แต่เปลือกกุ้งก็จะไม่ได้กิน!"
พูดจบก็หยิบกุ้งมังกรหนึ่งตัวที่เหลือให้กับเสียวหยูเหมา
เสียวหยูเหมาดีใจมากกำลังจะยืนมือไปรับ
หวังตงตั้งใจทำมือสั่นกุ้งก็เลยตกลงไปยังพื้น!
"โอ้ฉันของโทษทีนะกินอิ่มแล้วใช้มือไม่ค่อยไหวแล้ว"หวังตงพูดแบบนี้ใบหน้าของเขาก็ยิ่งได้ใจขึ้นไปอีก!
พี่จ้าวที่อยู่ข้างๆก็ส่ายหัวด้วยความสงสาร"น่าเสียดายจริงๆแต่เก็บขึ้นมาก็ยังกินได้นะดีกว่าไม่ได้กินเลย?"
"ฮ่าฮ่าฮ่า!"
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved
