บทที่ 82 ทรยศ

"แกเข้ามาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของธุรกิจกลุ่มตระกูลสวีตอนอายุ22ปีหลังจากที่จบการศึกษาในตอนนั้นแกก็ได้ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายขายอยู่สองปีเมื่ออายุ25ก็ได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าแผนกฝ่ายขายจากนั้นแกก็ได้รับเลือกจากสวีเทียนหมิงให้กลายมาเป็นประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินของธุรกิจกลุ่มตระกูลสวี............"

สีหน้าของหลินกุ้ยดูไร้อารมณ์อยู่เหมือนเดิมเค้าพูดถึงประวัติของชารยคนนี้ออกมา

"เชิงเชิงอยู่ในแผนกการเงินมาแล้วเป็นเวลาสามปีในที่สุดเมื่อเดือนก่อนเค้าก็ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นรองผู้จัดการแต่ก็น่าเสียดายที่จู่ๆหัวหน้าของตระกูลสวีก็ดันมาเสียชีวิตไป!ครั้งเดือนมานี้แม้ว่านายจะรักษาการในตำแหน่งของผู้จัดการธุรกิจกลุ่มของตระกูลสวีแต่มันก็บอกไม่ได้เลยว่านายมีส่วนร่วมกับการลักขโมยเล็กๆน้อยที่เกิดขึ้น!"

ในตอนที่พูดอยู่นี้เองเค้าก็จ้องมองไปที่ชายคนนั้นแววตาของเค้าก็ดูกน่าสนใจมากขึ้น

"สวีเทียนเจ่อที่ผมพูดมามันถูกแล้วใช่ไหมครับ?"

"นี่................"

ชายคนนั้นเค้าถอยหลังออกไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัวเค้ากัดฟันแล้วก็พูดอะไรไม่ออก

เค้าเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะสามารถตรวจสอบประวัติของเค้าได้อย่างชัดเจนและแม่นยำขนาดนี้

แน่นอนว่ามันต้องมีการเตรียมตัวมา!

"หึเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?นี่มันไม่ใช่เหตุผลที่แกจะมากักขังฉันเอาไว้ได้!รีบปล่อยฉันออกไปไม่อย่างงั้นหละก็ฉันจะโทรหาตำรวจ!"

สำหรับในตอนนี้หลินกุ้ยก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

"แกจะลองดูก็ได้นะแต่ว่าฉันนะนำให้นายให้การไปตามจริงหละ"

"แก............"

สวีเทียนเจ่อเค้าเป้นคนที่ใจร้อนเล็กน้อยเค้าต้องการที่จะบุกออกไปให้ได้!

ปัง!

ไร้วี่แวว!

ทันใดนั้นเองที่หน้าต่างชั้นแปดของอาคารสำนักงานธุรกิจกลุ่มของตระกูลสวีก็แตกออกเป่ยนเสี่ยงๆแล้วก็มีสิ่งของต่างๆนานาร่วงตกลงมา

ด้วยความงุนงงสวีเทียนเจ่อก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมอง

ในตอนนั้นเองเค้าก็เห็นว่านั่นมันเป็นคน!

ปัง!

ยังไม่ทันที่จะได้ตอบสนองร่างอันหนักอึ่งพร้อมกับเศษแก้วก็ตกลงมากระแทรกไปที่พื้นต่อหน้าของเค้า

เลือดกระเด็ดใส่หน้าของเค้า

มันเป็นเลือดที่ยังคงอุ่น

ทันใดนั้นเองสวีเทียนเจ่อก็ตกใจจนล้มลงไปอยู่กับพื้น

จากมุมที่เค้าสามารถมองเห็นได้นี่มันคือใบหน้าที่เปื้อนเลือดของซุนเซียง

เค้าอ้าปากค้างข้างในมันเต็มไปด้วยเลือด

รูม่านตาของเค้ามันดูเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

ซุนเซียงในฐานะลูกน้องคนโปรดของเถาเฉิงเค้าอาศัยอำนาจของสมาคมหอการค้าเมืองหลงเฉิง

เมื่อกี้นี้เค้ายังยุยงให้เถาเฉิงเอาตัวซูจิงจิงไปตามแบบฉบับของคนร้ายๆ!

แต่ไหนแต่ไรสวีเทียนเจ่อก็เกลียดเค้ามานานแล้ว

แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าชายคนนี้เค้าจะต้องมาตายต่อหน้าตัวเองด้วยวิธีการแบบนี้

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?"

สวีเทียนเจ่อรู้สึกงงงวยเป็นอยางมากนอกจากความกลัวแล้วเค้าก็ยังแบบสงสัย

"หรือว่าจะเป็นคนเมื่อกี้คนนั้น?"

เค้าที่พึ่งจะนึกออกมันก็มีเพียงแค่เย่อเทียน

ต้องเป็นเพราะซูจิงจิงอย่างแน่นอนซุนเซียงถึงได้ต้องมาเจอเรื่องร้ายแรงแบบนี้

นั่นมันก็หมาความว่าเถาเฉิงเองก็กำลังจะจบลงไปด้วยเหมือนกันสินะ?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้สวีเทียนเจ่อก็รีบถอยออกมาเล็กน้อยเค้ากลัวว่าถ้ามีคนตกลงมาตายอีกคนจะทับตัวเองจนตายไปด้วย

"นั่นคือคุณชายของผม!"

หลินกุ้ยพูดเบาๆขึ้นมาอีกครั้งสำหรับกองเลือกที่อยู่ตรงหน้าเค้าเค้าดูท่าจะไม่แปลกใจเลย

"ถ้านายไม่ซื่อสัตย์จุดจบของนายก็จะมีแต่ความทุกข์"

ประโยคสั้นๆมันก้ทำให้สวีเทียนเจ่อตกใจเค้ากอดกล่องรหัสนั้นเอาไว้จนแน่นแล้วไม่กล้าที่จะขยับตัว

สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็ได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนที่อยู่รอบๆเป็นธรรมดา

เมื่อเห็นผู้คนจำนวนมากที่ดูท่าทางจะตื่นเต้นแล้วกำลังเดินเข้ามาที่นี่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของพวกเค้าก็ทำอะไรกันไม่ได้นอกจากเอาผ้าขาวผืนหนึ่งมาคลุมร่างเอาไว้

แต่เลือดสีแดงเข้มที่ซึมออกมาจากด้านใต้ของผ้ามันก็ดูเป็นอะไรที่น่าตกใจเป็นอย่างมาก

"เหลียงเทียนอย่ามองดูรีบไปเอาคนมาเก็บไปถ้าคุณชายมาเห็นเค้าจะโกรธได้!"หลินกุ้ยกดโทรออกไปสั่งงาน

หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงฮัมเบาๆที่อีกด้านของโทรศัพท์:"ฮัมรอนายเตือนค่อยลงมือเดี๋ยวมันจะสายไปซะก่อนนะ"

"ตุ๊ดๆๆๆ!"

หลินกุ้ยทำอะไรไม่ถูกชายคนนี้เค้าอ่อนโยนกับคนอื่นมาโดยตลอดทำไมถึงจะต้องมาเย็นชากับฉันในตอนนี้ด้วยนะ.........

"เห้นายปล่อยฉันเถอะฉันเดินเองได้!"

หัวของซูจิงจิงยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเย่อเทียนใบหน้าเล็กๆของเธอก็แดงระเรื่องขึ้นมามันเป็นอะไรที่น่าดึงดูดเป็นอย่างมาก

เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดกับเย่อเทียน

ความอบอุ่นจากร่างกายของเย่อเทียนและออร่าเห่งความเป็นชายของเค้ามันก็ทำให้เธอสับสนและหลงไหล!

แต่เมื่อเห็นว่ากำลังจะออกไปแล้วเธอก็คิดได้ว่าที่ด้านนอกจะต้องมีคนเยอะมากอย่างแน่นอนแล้วก็ยังมีเจ้าหลินกุ้ยนั่นอีกเธอก็รู้สึกเขินอยากขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อได้ยินแบบนี้เย่อเทียนก็หยุดแล้วค่อยวางเธอลง

"เธอไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้ว!"

"ทั้งหมดนี่ผู้หญิงอย่างเธอทำอะไรได้บ้างเนี่ย!"

ซูจิงจิงจัดเสื้อผ้าของเธอจากนั้นถึงเอกสารของธุรกิจตระกูลสวีที่อยู่ด้านบน

เธออยากที่จะขึ้นไปเอามันมาด้วยตัวของเธอเองแต่ก็ไม่กล้พอเธอทำได้แค่ทำปากมุ่ยแล้วมองไปที่เย่อเทียน

เย่อเทียนมองผ่านความคิดของเธอจากนั้นเค้าก็กางมือของเค้าออก

"ไปเถอะเอกสารพวกนั้นมันไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้วแหละ"

หลังจากที่พูดจบก็พอกันออกมาที่ด้านนอก

"เห้........."ซูจิงจิงกลัวเล็กน้อยเธอจึงรีบวิ่งตามมา

"เมื่อกี้มีคนโดนผลักให้ตกตึงมาหนิถ้าเค้าตายมันจะมีปัญหาอะไรไหมอะ?"

เย่อเทียนไม่ตอบอะไร:"ไปเถอะ!"

"นาย........"

ซูจิงจิงเป้ปากของเธอขึ้นมาเล็กน้อย!

แสร้งทำเป็นเข้มเจ้าเล่ห์จริงๆ!

ในใจซูจิงจิงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเล็กน้อยเธอยากที่จะไปเดินนำหน้าเย่อเทียน

แต่ทันทีที่ออกมาจากตึกเธอก็มองเห็นคราบเลือดภายใต้ผ้าขาวที่ดูน่าตกใจเธอตกใจจนหน้าซีดแล้วรีบเข้าไปหลบอยู่ที่ด้านหลังของเย่อเทียน

เย่อเทียนขมวดคิ้วของเค้าขึ้นมาแล้วมองไปที่หลินกุ้ยทันทีหลังจากนั้นเค้าก็ห่อศพไว้อย่างดีแล้วปล่อยให้คนจากเขตรบซวนอู่จัดการเอง

"สวีเทียนเจ่อ......."

เย่อเทียนพูดเสียงขรึมๆ

จากนั้นสายตาของเค้าก็หันไปมองทางชายที่กำลังทรุดตัวลงไปอยู่ที่พื้น

"มีอะไรที่อยากจะบอกกับฉันไหม?"

แววตาที่เย็นชามันก็ทำให้สวีเทียนเจ่อสั่นสะท้านไปทั้งตัวเค้าลุกขึ้นยืนแล้วก้าวถอยหลังไปอย่างต่อเนื่องแต่ยังคงกอดกล่องรหัสนั่นเอาไว้ในมืออย่างแน่น

หัวของเค้าสั่นไปพร้อมๆกับการส่ายหน้ายังไงยังงั้น!

"ในเมื่อไม่มีอะไรที่จะพูดงั้นนายก็ไปตายซะ!"

สีหน้าของเย่อเทียนเย็นชาเป้นอย่างมากมันทำให้สวีเทียนเจ่อตัวสั่นจนหน้าซีดใบหน้าของเค้าดูไม่มีเลือดเหลืออยู่เลยมันซีดไปหมด

"นายนายเป็นใครกันแน่?ทำไมจะต้องมาฆ่าฉันด้วย?"สวีเทียนเจ่อถามออกไปด้วยความไม่พอใจ

หรือว่าเพราะการที่ฉันเอาซูจิงจิงไปขายให้กับเถาเฉิงก็เลยต้องฆ่ากันเลยเหรอ?

เค้าไม่เชื่อ!

เย่อเทียนมองเค้าเบาๆมองราวกับกำลังมองคนตาย

"ฉันชื่อเย่อเทียนสวีเทียนเฉิงน่าจะเคยพูดถึงชื่อนี้ให้นายได้ฟังอยู่บ้างนะ!"

ตุ๊บ!

กล่องรหัวผ่านในมืองของสวีเทียนเจ่อร่วมตกลงไปที่พื้นเค้ายืนมองอยู่อย่างตกตะลึง!

เย่อเทียนเค้าเคยได้ยินชื่อนี้มาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง

แต่คำสามคำสวีเทียนเฉิงมันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เค้าหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น!

"ฉะฉะฉัน........."

เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมออกมาจากหน้าผากของเค้าจากนั้นสวีเทียนเจอก็เข่าอ่อนแล้วล้มลงไปที่พื้น

"ในฐานะพี่ชายที่ชอบธรรมของเทียนเฉิงนายเป็นคนที่เค้าไว้วางใจมากที่สุดแต่ก็น่าเสียดายที่ตั้งแต่เริ่มจนจบแกทรยศเค้า!"

น้ำเสียงของเย่อเทียนยังคงนิ่งเฉยแต่คำพูดของเค้ามันก็ได้บีบเข้าไปในหัวใจของสวีเทียนเจ่อ

"แต่แกก็ยังจะร่วมมือกับสวีเทียนหมิงเพื่อที่จะยึดทรัพย์สินทั้งหมดของเทียนเฉิง!"

"แกสมควรตาย!"

น้ำเสียงของเย่อเทียนเย็นชาแต่มันก็แฝงไปด้วยเจตนาฆ่า!

สวีเทียนเจ่อเค้าเป้นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก

หลังจากที่เมียคนแรกของสวีเทียนเฉิงตายไปเค้าก็เสียใจมากเลยรีบสวีเทียนเจ่อมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม

จนกระทั่งในเวลาต่อมาสถานะพ่อบุญธรรมก็ยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งสวีเทียนเฉิงเกิดมา

สองพี่น้องโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก!แต่หลังจากที่สวีเทียนเฉิงมาเข้าร่วมกับกองทัพเค้าก็ส่งมอบทรัพย์สินของเค้าให้กับพี่ชายที่ชอบธรรมคนนี้

แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อผลประโยชน์สวีเทียนเจ่อจะทรยศสวีเทียนเฉิงตั้งแต่แรกแล้วกลายไปเป็นขี้ข้าของสวีเทียนหมิง

ไม่อย่างงั้นแล้วหละก็เค้าเองก็คงจะไม่มีคุณสมบัติอะไรที่จะมายืนอยู่ในจุดที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ได้?