บทที่ 68 เรื่องของผู้ชาย
by ฮั่นแซ่วคั้นไห่อย่าง
08:01,Mar 30,2021
ทั้งห้องเงียบสนิทลงไปอีกครั้ง!
ชายคนที่เดินนำมาเค้าชื่อหูเฉลียงเค้าเป็ลูกน้องมือวางอันดับหนึ่งของลูกพี่เสือ
เมื่อพูดถึงวิธีการของเค้าแน่นอนว่ามันโหดเหี้ยมกว่าชายผมบรอนด์คนก่อนหน้าเป็นอย่างมาก!
ไม่มีใครกล้าที่จะอธิบายเลยว่าเค้าน่ากลัวมากแค่ไหนไม่มีใครกล้าที่จะทำให้เค้าโกรธเคืองเลย
"ไอ่ห่าเอร้ยจะไม่มีใครยอมรับใช่ไหม?ต้งจื่อไปล็อคประตู!ถ้าวันนี้ไม่มีคำอธิบายให้ฉันหูเฉลียงจะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่!"
แกร็ก!
เมื่อได้เห็นฉากนี้ทุกคนต่างก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ!
เป็นไปตามที่คาดไว้จริงๆหูเฉลียงคนนี้เค้าดื้อดึงมากจริงๆเด็กคนนี้เค้าโชคร้ายซะแล้ว!
"หูเฉลียงใช่ไหมดูท่าจะไม่เบาเลยหนิ!"
ในที่สุดเย่อเทียนก็เงยหน้าของเค้าขึ้นมาเค้ามองไปที่หูเฉลียงด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์
"ไปเรียกหวังหูออกมาเถอะพวกแกมันก็แค่ขยะอ่อนแอไป!"
น้ำเสียงของเย่อเทียนมันไม่ได้ดังอะไรมากแต่ทุกคนต่างก็ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
เด็กหนุ่มคนนี้เค้ากล้าที่จะเรียกหาหวังหู?
เค้าไม่ได้เสียสติไปแล้วใช่ไหม?
หยิ่งผยองจองขนเสียจริงๆเลยไม่รู้จักโลกเลยหรือไงกัน?
ทันใดนั้นเองทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่เค้าด้วยความเวทนา!
การคิดที่จะทำร้ายลูกพี่หูแบบนั้นดูเหมือนว่ามันน่าจะจบไม่สวยเลยนะ
"แกอยากที่จะเจอลูกพี่เสือเหรือ?พูดมาได้ไม่อายปาก!"
หวังเฉลียงตะคอกออกมาแล้วจ้องมองไปที่เย่อเทียน
"ไอ่เด็กนี่หนิพวกนี้นี่แกทำเองหรอกเหรอ?อย่ามาหาว่าฉันไม่ได้เตือนนายนะตอนนี้ตัดแขนขวาก็คุกเข่าขอโทษซะฉันสามารถที่จะช่วยไว้ชีวิตแกได้!"
เมื่อเห็นว่าเย่อเทียนสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูธรรมดาในใจหวังเฉลียงก็ดูถูกเค้าขึ้นมา
"พี่น้องของฉันไม่ใช่ว่าแกจะตัดมือเค้าก็ตัด!ทำผิดก็ต้องชดใช้........"
อย่างไรก็ตามก่อนที่เค้าจะพูดจบจู่ๆเค้าก็เห็นเย่อเทียนที่หยิบขวดเบียร์ขึ้นมา!
แพร้ง!
ขวดเบียร์แตกใส่หัวของชายผมบรอนด์โดยไม่มีการบอกกล่าวอะไรใดๆเศษแก้วเปื้อนเลือดที่แตกก็กระจัดประจายลอยไปทุกทิศทุกทาง!
ชายผมบรอนซ์กรีดร้องออกมาจากนั้นเค้าก็หมดสติไป!
นี่มันคือขวดเบียร์เปล่ามันแสดงให้เห็นเลยว่าเย่อเทียนนั้นมีกำลังมากมายแค่ไหน!
ทันใดนั้นผู้คนทั้งบาร์ต่างก็ส่งเสียงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจจากนั้นมันก็เงียบลงไปชั่วขณะทุกคนต่างก้าวถอยหลังออกไปทีละก้าวแววตาของพวกเค้าดูเริ่มไม่แน่ใจ!
แม้แต่หูเฉลียงกับพวกลูกน้องเองพวกเค้าต่างก็พากันตกตะลึง
มีเพียงเย่อเทียนเท่านั้นที่ยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างสงบ!
"ฉันให้เวลาแกแค่หนึ่งนาทีถ้ายังไม่ได้เจอหวังหูอีกละก็แกกับมันได้ลงไปอยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน!"
ยั่วยุ!
นี่มันคือการยั่วยุใช่ไหม!
แม้ว่าขวดจะฟาดลงไปที่ตัวของชายผมบรอนด์แต่การทำแบบนี้มันก็เหมือนกับการตบหน้าหูเฉลียงโดยตรง
นี่มันไม่ต่างอะไรไปจากการตบหน้ากันกลางสี่แยกเลยนะ!
"ไอ่เด็กนี่แกตายแน่!"
เป็นไปตามที่เดาเอาไว้เลยสีหน้าของหูเฉลียงก็มืดลงในทันที
"เข้าไปวันนี้ตัดมือตัดเท้าของมันให้หมดซะ!"
ในขณะที่หูเฉลียงปัดมือด้วยความโกรธอยู่นี้เองลูกน้องทุกคนของเค้าก็วิ่งกระโจนกันเข้ามาหาเย่อเทียน
เมื่อเห็นแบบนี้เย่อเทียนก็ตะคอกออกไปแล้วกระโดดถีบ
ชายคนที่วิ่งเข้าไปที่ด้านหน้าก็ถูกเย่อเทียนเตะออกเค้าโดนทุ่มไปที่บาร์
ตุบตับ!
ทั้งบาร์นั่นมันก็ทรุดลงไป
เครื่องดืมราคาแพงและแก้วต่างๆตกแตกกระจายไปกับพื้น
เมื่อเห็นฉากนี้พวกลูกน้องที่เหลืออยู่ต่างก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลายของตัวเอง
นี่มันร้ายกาจเกินไปแล้ว!
"มัวยืนงงทำอะไรของพวกแกอยู่?รีบเข้าไปสิ!"
ต่อหน้าหูเฉลียงพวกเค้าไม่กล้าที่จะขัดขืนพวกเค้าคว้าขวดแก้วพวกนั้นขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าไปหาเย่อเทียนจากคนละทิศคนละทาง
"เข้ามาไอ่พวกสวะ!"
เย่อเทียนพึมพำเท้าขวาของเค้าเหยียบลงไปจากนั้นขวดไวน์แดงที่ยังไม่ได้เปิดกูถูกเค้าขยี้จนแตก
ทันใดนั้นเองขวดนั้นมันก็กระเด็นออกไปรอบๆด้วยความเร็วที่น่ากลัว
เดิมทีมันเป็นแค่เศษแก้วแต่ภายใต้เท้าที่ทรงพลังของเย่อเทียนมันก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากกระสุนเลย
ฟิวๆๆ!
เศษแก้วพวกนั้นพุ่งเข้าใช้ชายพวกนั้นอย่างรวดเร็วมันทะลุเสื้อผ้าเข้าไปแล้วสร้างรอยแผลที่น่าตกใจบนร่างกายของพวกเค้า!
"อ๊านี่มันบ้าอะไรกันวะ?"
"ตาของฉัน!อ๊า！"
"แปลกมากเด็กคนนี้ต้องมีอะไรพิศดารอย่างแน่นอน!"
ในเวลาเพียงแค่พริบตาเดียวพวกลูกน้องพวกนั้นต่างก็ลงไปนอนร้องอวดครวญกันอยู่ที่พื้น
โชคยังดีที่มีเพียงแค่รูสองสามรูบนตัวมันไม่ถึงกับตาย
อีกนิดเดียวโชคยังดีถ้ามันโดนเข้าไปที่ลูกตาแล้วหละก็ชีวิตที่เหลือของเค้าจะกลายเป็นเพียงแค่คนตาบอดเท่านั้น!
ทั้งบาร์ก็ยุ่งเหยิงขึ้นมาภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตา
เลือดสาดเปื้อนไปทุกทิศทุกทาง!
มันดูราวกับนรกบนดิน
แพร้ง!
ทั้งบาร์ก็เหลือเพียงแค่เสียงลมหายใจที่เย็นชาเพียงเท่านั้น!
สีหน้าของทุกคนที่จ้องมองไปที่เย่อเทียนก็เปลี่ยนไปพวกเราดูราวกับเจอสัตว์ประหลาดยังไงยังงั้น!
ด้วยวิธีการที่แปลกและน่ากลัวเช่นนี้แม้แต่หูเฉลียงเองเค้าไม่เคยได้ยินหรือพบเจอมาก่อน!
ซูยุนเอ๋อที่หลบอยู่ที่ด้านหลังของเย่อเทียนก็ขมวดคิ้วของเธอขึ้นมา
ในแววตาของเธอก็เต็มไปด้วยความผยองขึ้นมาในทันที!
เธอดูออกว่าเย่อเทียนนั้นยังไม่ได้ออกแรงทั้งหมดที่เค้ามีเลยด้วยซ้ำ
แม้แต่ครึ่งหนึ่งของความแข็งแกร่งที่เค้ามีเค้าก็ยังไม่ได้ใช้มันเลยด้วยซ้ำ
"ตอนนี้จะเอาหวังหูออกมาให้ฉันเจอได้แล้วหรือยัง?"
เย่อเทียนก้าวออกไปข้างหน้าสองก้าวแล้มมาอยู่ที่ตรงหน้าของหูเฉลียง
มันเงียบสงบไปหมดไม่ได้ยินถึงความสุขหรือความโกรธอะไรเลย
…"
"กะแก................"
หูเฉลียงก้าวถอยออกไปโดยที่ไม่รู้ตัวน้ำเสียงของเค้าสั่นเทา
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เค้ากล้าที่จะสร้างปัญหาขึ้นมาขนาดนี้ที่แท้เค้าก็มีความสามารถบางอย่างนี่เอง
ในตอนนี้เค้าก็เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้เค้าต้องการที่จะมาเจอลูกพี่เสือเค้าเลยใช้จังหวะนี้ก่อปัญหาขึ้นมา
"ฉันมีเวลาจำกัดพาฉันไปเถอะ!"
เย่อเทียนจ้องมองไปที่เค้าทั้งหมดนี้มันไม่ได้เปิดโอกาสให้เค้าปฎิเสธเลย
หูเฉลียงไม่อยากที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้เมื่อเห็นแววตาที่เย็นชาของเย่อเทียนร่างกายของเค้ามันก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวแล้วเค้าก็หันไปนำทางโดยที่ไม่รู้ตัว
"พี่คนหล่อพวกเรา........."
เมื่อเห็นแบบนี้ซูยุนเอ๋อก็อยากที่จะรีบตามไปแต่เมื่อเห็นเย่อเทียนเธอก็หันกลับมา
สายตาที่เย็นชาของเค้าก็ทำให้เธอหยุดพูดในทันที!
"นี่มันเป็นเรื่องของผู้ชายผู้หญิงอย่ายื่นมือเข้ามายุ่งน่าจะดีกว่านะ!"
หลังจากที่พูดจบเค้าก็ไม่สนใจซูยุนเอ๋อเค้าหันหลังแล้วจากไป
ซูยุนเอ๋อตกตะลึงไปได้ซักพักในตอนนี้เองเธอรู้สึกเหมือนเธอโดนเย่อเทียนมองข้ามเธอไป
ทันใดนั้นเองรอยยิ้มี่น่าหลงไหลบนใบหน้าของเธอก็หายไปแล้วแทนที่ด้วยความเย็นที่ระเยือก!
ซูยุนเอ๋อตะโกนออกไปเธอไม่ได้จากไปแต่นั่งลงไปที่โซฟานั่นด้วยความโกรธ
ทุกการเคลื่อนไหวของเธอก็ทำให้ทุกสายตาของพวกสุนัขจิ้งจอกที่อยู่รอบๆต่างก็จ้องมอง
หูเฉลียงพาเย่อเทียนไปที่ประตูหลังเค้าเดินเลี้ยงไปมาอยู่สองรอบจากนั้นก็มาถึงที่ห้องVIP
เค้าผลักประตูและเดินเข้าไปกลิ่นบุหรี่และแฮลกอฮอล์ที่รุนแรงก็ตีเข้าจมูกของเย่อเทียนจนทำให้เค้าต้องขมวดคิ้วขึ้นมา
ห้องVIPมันใหญ่มากมันดูราวกับห้องคาราโอเกะKTV!
มีชายสามสี่คนนั่งอยู่บนโซฟาที่ดูหรูหราคนที่อยู่ตรงกลางเค้าดูอายุราวๆสี่สิบปีเค้ามีรอยสักอยู่ที่แขนแม้ว่ามันจะดูธรรมดาแต่ความไม่เป็นมิตรในแววตาของเค้ามันก็ทำให้คนที่เห็นรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก
ในตอนนี้เองเค้าก็คาบซิการ์เอาไว้ในปากของเค้าพร้อมกับหญิงสาวที่แต่งตัวโป๊สองคนที่นั่งประกบข้างเค้า
ทั้งสองมือของเค้าลูบไล้ไปทั่วมันทำให้หญิงสาวทั้งสองคนต่างก็หัวเราะคิกตักแล้วเอาตัวถูไปกับตัวของเค้า!
เช่นเดียวกับคนอื่นๆอีกหลายคน!
ทั้งห้องVIPมันเต็มไปด้วบรรยากาศที่เน่าเละ
สีหน้าของหูเฉลียงที่ดูไม่ได้เลยก็เหลือบมองไปที่เย่อเทียนถ้าลูกพี่เสือไม่พอใจกับไอ่เด็กคนนี้แล้วหละก็ตัวเค้าเองก็ต้องจบลงด้วย
เย่อเทียนมาตรงที่กดสั่งเพลงพร้อมกับหน้าที่ไร้อารมณ์เค้ากดปุ่มปิดเสียงแล้วเอาท้าวเคาะไปที่โต๊ะกาแฟ
"นอกจากหวังหูคนอื่นไสหัวไปซะ!"
ชายคนที่เดินนำมาเค้าชื่อหูเฉลียงเค้าเป็ลูกน้องมือวางอันดับหนึ่งของลูกพี่เสือ
เมื่อพูดถึงวิธีการของเค้าแน่นอนว่ามันโหดเหี้ยมกว่าชายผมบรอนด์คนก่อนหน้าเป็นอย่างมาก!
ไม่มีใครกล้าที่จะอธิบายเลยว่าเค้าน่ากลัวมากแค่ไหนไม่มีใครกล้าที่จะทำให้เค้าโกรธเคืองเลย
"ไอ่ห่าเอร้ยจะไม่มีใครยอมรับใช่ไหม?ต้งจื่อไปล็อคประตู!ถ้าวันนี้ไม่มีคำอธิบายให้ฉันหูเฉลียงจะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่!"
แกร็ก!
เมื่อได้เห็นฉากนี้ทุกคนต่างก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ!
เป็นไปตามที่คาดไว้จริงๆหูเฉลียงคนนี้เค้าดื้อดึงมากจริงๆเด็กคนนี้เค้าโชคร้ายซะแล้ว!
"หูเฉลียงใช่ไหมดูท่าจะไม่เบาเลยหนิ!"
ในที่สุดเย่อเทียนก็เงยหน้าของเค้าขึ้นมาเค้ามองไปที่หูเฉลียงด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์
"ไปเรียกหวังหูออกมาเถอะพวกแกมันก็แค่ขยะอ่อนแอไป!"
น้ำเสียงของเย่อเทียนมันไม่ได้ดังอะไรมากแต่ทุกคนต่างก็ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ
เด็กหนุ่มคนนี้เค้ากล้าที่จะเรียกหาหวังหู?
เค้าไม่ได้เสียสติไปแล้วใช่ไหม?
หยิ่งผยองจองขนเสียจริงๆเลยไม่รู้จักโลกเลยหรือไงกัน?
ทันใดนั้นเองทุกคนต่างก็จ้องมองไปที่เค้าด้วยความเวทนา!
การคิดที่จะทำร้ายลูกพี่หูแบบนั้นดูเหมือนว่ามันน่าจะจบไม่สวยเลยนะ
"แกอยากที่จะเจอลูกพี่เสือเหรือ?พูดมาได้ไม่อายปาก!"
หวังเฉลียงตะคอกออกมาแล้วจ้องมองไปที่เย่อเทียน
"ไอ่เด็กนี่หนิพวกนี้นี่แกทำเองหรอกเหรอ?อย่ามาหาว่าฉันไม่ได้เตือนนายนะตอนนี้ตัดแขนขวาก็คุกเข่าขอโทษซะฉันสามารถที่จะช่วยไว้ชีวิตแกได้!"
เมื่อเห็นว่าเย่อเทียนสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูธรรมดาในใจหวังเฉลียงก็ดูถูกเค้าขึ้นมา
"พี่น้องของฉันไม่ใช่ว่าแกจะตัดมือเค้าก็ตัด!ทำผิดก็ต้องชดใช้........"
อย่างไรก็ตามก่อนที่เค้าจะพูดจบจู่ๆเค้าก็เห็นเย่อเทียนที่หยิบขวดเบียร์ขึ้นมา!
แพร้ง!
ขวดเบียร์แตกใส่หัวของชายผมบรอนด์โดยไม่มีการบอกกล่าวอะไรใดๆเศษแก้วเปื้อนเลือดที่แตกก็กระจัดประจายลอยไปทุกทิศทุกทาง!
ชายผมบรอนซ์กรีดร้องออกมาจากนั้นเค้าก็หมดสติไป!
นี่มันคือขวดเบียร์เปล่ามันแสดงให้เห็นเลยว่าเย่อเทียนนั้นมีกำลังมากมายแค่ไหน!
ทันใดนั้นผู้คนทั้งบาร์ต่างก็ส่งเสียงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจจากนั้นมันก็เงียบลงไปชั่วขณะทุกคนต่างก้าวถอยหลังออกไปทีละก้าวแววตาของพวกเค้าดูเริ่มไม่แน่ใจ!
แม้แต่หูเฉลียงกับพวกลูกน้องเองพวกเค้าต่างก็พากันตกตะลึง
มีเพียงเย่อเทียนเท่านั้นที่ยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างสงบ!
"ฉันให้เวลาแกแค่หนึ่งนาทีถ้ายังไม่ได้เจอหวังหูอีกละก็แกกับมันได้ลงไปอยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน!"
ยั่วยุ!
นี่มันคือการยั่วยุใช่ไหม!
แม้ว่าขวดจะฟาดลงไปที่ตัวของชายผมบรอนด์แต่การทำแบบนี้มันก็เหมือนกับการตบหน้าหูเฉลียงโดยตรง
นี่มันไม่ต่างอะไรไปจากการตบหน้ากันกลางสี่แยกเลยนะ!
"ไอ่เด็กนี่แกตายแน่!"
เป็นไปตามที่เดาเอาไว้เลยสีหน้าของหูเฉลียงก็มืดลงในทันที
"เข้าไปวันนี้ตัดมือตัดเท้าของมันให้หมดซะ!"
ในขณะที่หูเฉลียงปัดมือด้วยความโกรธอยู่นี้เองลูกน้องทุกคนของเค้าก็วิ่งกระโจนกันเข้ามาหาเย่อเทียน
เมื่อเห็นแบบนี้เย่อเทียนก็ตะคอกออกไปแล้วกระโดดถีบ
ชายคนที่วิ่งเข้าไปที่ด้านหน้าก็ถูกเย่อเทียนเตะออกเค้าโดนทุ่มไปที่บาร์
ตุบตับ!
ทั้งบาร์นั่นมันก็ทรุดลงไป
เครื่องดืมราคาแพงและแก้วต่างๆตกแตกกระจายไปกับพื้น
เมื่อเห็นฉากนี้พวกลูกน้องที่เหลืออยู่ต่างก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลายของตัวเอง
นี่มันร้ายกาจเกินไปแล้ว!
"มัวยืนงงทำอะไรของพวกแกอยู่?รีบเข้าไปสิ!"
ต่อหน้าหูเฉลียงพวกเค้าไม่กล้าที่จะขัดขืนพวกเค้าคว้าขวดแก้วพวกนั้นขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าไปหาเย่อเทียนจากคนละทิศคนละทาง
"เข้ามาไอ่พวกสวะ!"
เย่อเทียนพึมพำเท้าขวาของเค้าเหยียบลงไปจากนั้นขวดไวน์แดงที่ยังไม่ได้เปิดกูถูกเค้าขยี้จนแตก
ทันใดนั้นเองขวดนั้นมันก็กระเด็นออกไปรอบๆด้วยความเร็วที่น่ากลัว
เดิมทีมันเป็นแค่เศษแก้วแต่ภายใต้เท้าที่ทรงพลังของเย่อเทียนมันก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากกระสุนเลย
ฟิวๆๆ!
เศษแก้วพวกนั้นพุ่งเข้าใช้ชายพวกนั้นอย่างรวดเร็วมันทะลุเสื้อผ้าเข้าไปแล้วสร้างรอยแผลที่น่าตกใจบนร่างกายของพวกเค้า!
"อ๊านี่มันบ้าอะไรกันวะ?"
"ตาของฉัน!อ๊า！"
"แปลกมากเด็กคนนี้ต้องมีอะไรพิศดารอย่างแน่นอน!"
ในเวลาเพียงแค่พริบตาเดียวพวกลูกน้องพวกนั้นต่างก็ลงไปนอนร้องอวดครวญกันอยู่ที่พื้น
โชคยังดีที่มีเพียงแค่รูสองสามรูบนตัวมันไม่ถึงกับตาย
อีกนิดเดียวโชคยังดีถ้ามันโดนเข้าไปที่ลูกตาแล้วหละก็ชีวิตที่เหลือของเค้าจะกลายเป็นเพียงแค่คนตาบอดเท่านั้น!
ทั้งบาร์ก็ยุ่งเหยิงขึ้นมาภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตา
เลือดสาดเปื้อนไปทุกทิศทุกทาง!
มันดูราวกับนรกบนดิน
แพร้ง!
ทั้งบาร์ก็เหลือเพียงแค่เสียงลมหายใจที่เย็นชาเพียงเท่านั้น!
สีหน้าของทุกคนที่จ้องมองไปที่เย่อเทียนก็เปลี่ยนไปพวกเราดูราวกับเจอสัตว์ประหลาดยังไงยังงั้น!
ด้วยวิธีการที่แปลกและน่ากลัวเช่นนี้แม้แต่หูเฉลียงเองเค้าไม่เคยได้ยินหรือพบเจอมาก่อน!
ซูยุนเอ๋อที่หลบอยู่ที่ด้านหลังของเย่อเทียนก็ขมวดคิ้วของเธอขึ้นมา
ในแววตาของเธอก็เต็มไปด้วยความผยองขึ้นมาในทันที!
เธอดูออกว่าเย่อเทียนนั้นยังไม่ได้ออกแรงทั้งหมดที่เค้ามีเลยด้วยซ้ำ
แม้แต่ครึ่งหนึ่งของความแข็งแกร่งที่เค้ามีเค้าก็ยังไม่ได้ใช้มันเลยด้วยซ้ำ
"ตอนนี้จะเอาหวังหูออกมาให้ฉันเจอได้แล้วหรือยัง?"
เย่อเทียนก้าวออกไปข้างหน้าสองก้าวแล้มมาอยู่ที่ตรงหน้าของหูเฉลียง
มันเงียบสงบไปหมดไม่ได้ยินถึงความสุขหรือความโกรธอะไรเลย
…"
"กะแก................"
หูเฉลียงก้าวถอยออกไปโดยที่ไม่รู้ตัวน้ำเสียงของเค้าสั่นเทา
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เค้ากล้าที่จะสร้างปัญหาขึ้นมาขนาดนี้ที่แท้เค้าก็มีความสามารถบางอย่างนี่เอง
ในตอนนี้เค้าก็เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้เค้าต้องการที่จะมาเจอลูกพี่เสือเค้าเลยใช้จังหวะนี้ก่อปัญหาขึ้นมา
"ฉันมีเวลาจำกัดพาฉันไปเถอะ!"
เย่อเทียนจ้องมองไปที่เค้าทั้งหมดนี้มันไม่ได้เปิดโอกาสให้เค้าปฎิเสธเลย
หูเฉลียงไม่อยากที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้เมื่อเห็นแววตาที่เย็นชาของเย่อเทียนร่างกายของเค้ามันก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวแล้วเค้าก็หันไปนำทางโดยที่ไม่รู้ตัว
"พี่คนหล่อพวกเรา........."
เมื่อเห็นแบบนี้ซูยุนเอ๋อก็อยากที่จะรีบตามไปแต่เมื่อเห็นเย่อเทียนเธอก็หันกลับมา
สายตาที่เย็นชาของเค้าก็ทำให้เธอหยุดพูดในทันที!
"นี่มันเป็นเรื่องของผู้ชายผู้หญิงอย่ายื่นมือเข้ามายุ่งน่าจะดีกว่านะ!"
หลังจากที่พูดจบเค้าก็ไม่สนใจซูยุนเอ๋อเค้าหันหลังแล้วจากไป
ซูยุนเอ๋อตกตะลึงไปได้ซักพักในตอนนี้เองเธอรู้สึกเหมือนเธอโดนเย่อเทียนมองข้ามเธอไป
ทันใดนั้นเองรอยยิ้มี่น่าหลงไหลบนใบหน้าของเธอก็หายไปแล้วแทนที่ด้วยความเย็นที่ระเยือก!
ซูยุนเอ๋อตะโกนออกไปเธอไม่ได้จากไปแต่นั่งลงไปที่โซฟานั่นด้วยความโกรธ
ทุกการเคลื่อนไหวของเธอก็ทำให้ทุกสายตาของพวกสุนัขจิ้งจอกที่อยู่รอบๆต่างก็จ้องมอง
หูเฉลียงพาเย่อเทียนไปที่ประตูหลังเค้าเดินเลี้ยงไปมาอยู่สองรอบจากนั้นก็มาถึงที่ห้องVIP
เค้าผลักประตูและเดินเข้าไปกลิ่นบุหรี่และแฮลกอฮอล์ที่รุนแรงก็ตีเข้าจมูกของเย่อเทียนจนทำให้เค้าต้องขมวดคิ้วขึ้นมา
ห้องVIPมันใหญ่มากมันดูราวกับห้องคาราโอเกะKTV!
มีชายสามสี่คนนั่งอยู่บนโซฟาที่ดูหรูหราคนที่อยู่ตรงกลางเค้าดูอายุราวๆสี่สิบปีเค้ามีรอยสักอยู่ที่แขนแม้ว่ามันจะดูธรรมดาแต่ความไม่เป็นมิตรในแววตาของเค้ามันก็ทำให้คนที่เห็นรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก
ในตอนนี้เองเค้าก็คาบซิการ์เอาไว้ในปากของเค้าพร้อมกับหญิงสาวที่แต่งตัวโป๊สองคนที่นั่งประกบข้างเค้า
ทั้งสองมือของเค้าลูบไล้ไปทั่วมันทำให้หญิงสาวทั้งสองคนต่างก็หัวเราะคิกตักแล้วเอาตัวถูไปกับตัวของเค้า!
เช่นเดียวกับคนอื่นๆอีกหลายคน!
ทั้งห้องVIPมันเต็มไปด้วบรรยากาศที่เน่าเละ
สีหน้าของหูเฉลียงที่ดูไม่ได้เลยก็เหลือบมองไปที่เย่อเทียนถ้าลูกพี่เสือไม่พอใจกับไอ่เด็กคนนี้แล้วหละก็ตัวเค้าเองก็ต้องจบลงด้วย
เย่อเทียนมาตรงที่กดสั่งเพลงพร้อมกับหน้าที่ไร้อารมณ์เค้ากดปุ่มปิดเสียงแล้วเอาท้าวเคาะไปที่โต๊ะกาแฟ
"นอกจากหวังหูคนอื่นไสหัวไปซะ!"
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved
