บทที่ 155 ผู้รู้สถานการณ์ คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ

ท่านแปดง้างมือขึ้นมาเตรียมพร้อมที่จะตบหน้าถงไห่เทาอีกครั้ง แต่โม่ฝานกลับปัดมือไปมาพลางยิ้มอ่อนพลางพูดว่า “ช่างมันเถอะๆ ไปอะไรกับคนเล็กคนน้อยแบบนี้มันมีความหมายหรอ?!”

คำพูดนี้ที่หลุดออกมาจากปากเขาฟังดูเป็นเรื่องชิลล์สบายมากๆ...