บทที่ 306 ยาอายุวัฒนาช่างน่าอัศจรรย์

“ถูกแล้ว เมื่อวานคุณให้ยาอะไรผมมาทานนะ พอผ่านพ้นไปหนึ่งคืนอาการบาดเจ็บหายนั้นพลันหายเป็นปลิดทิ้ง น่าทึ่งมาก!” โม่ฟานวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะข้างเตียงแล้วหัวเราะเบา ๆ

เย่ตงฉิงเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ...