บทที่ 172 เป็นลูกสาวพ่อมันเหนื่อยจัง

พอพูดชื่อเเก๊งของพวกมันออกมา ทั้งสามคนก็ระวังตัวมากขึ้น

“คุณเป็นใครกันแน่？！ถ้าไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน ฉันขอเตือนคุณให้จบๆกันไปซะ！” ชายที่บนหน้ามีรอยเเผลเป็นพูดอย่างเคร่งครึม

นี่มันเป็นแผลยื้อเวลาชัดๆ...