บทที่ 15 ไปบ้านฉัน

สายตาของเธอยังจับจ้องไปที่หน้าจอ ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ตอนนี้ในใจของหลินชิงเสว่รู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก

ประโยคนี้พูดจากใจจริงของถังเฉา แต่ประโยคนี้ ทำให้คนที่อยู่ที่นี่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

“ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม...