บทที่ 493

เมิ่งจื้อกางและเซวเสว่อี๋เกือบจะโยนออกจากอาคารเคียวโฮ
เขาใช้มือเช็ดรอยเลือดของมุมปาก และบาดแผลบนใบหน้าก็ยังปวดอยู่
“นังผู้หญิงสารเลวสมควรตาย!”
แววตาของเซวเสว่อี๋ก็อาฆาตแค้นอย่างมาก
เมิ่งจื้อกางก็ห้ามเซวเสว่อี๋ไว้:...