บทที่ 43 บุคลิกการทานอาหารจะต้องไม่น่าเกลียดเกินไป

ตลอดทาง ซ่งหมิงเวยยังคงตกอยู่ในความกลัว มีหลายครั้งมากที่ไม่ทันมองบันไดที่ใต้เท้า เกือบจะก้าวตกลงไป
ปั๊บ—-
จู่ๆ ใบหน้าเขาก็ถูกตบเบาๆไปทีหนึ่ง แม้จะไม่เจ็บ แต่ก็ทำให้ซ่งหมิงเวยรู้สึกโกรธมาก
“ใครกันที่ตบกู……”
พอเห็นเป็นหน้าของถังเฉา...