บทที่ 917 ฟ้าดินไม่อาจอภัย

การออกจากหว่างเหลี่ยงเป็นสิ่งที่เธอจำเป็นต้องทำ แล้วคุณล่ะ?
ประโยคที่ลึกล้ำเช่นนี้จากถังเฉา ทำให้บรรยากาศโดยรอบแปลกไปเล็กน้อย
เยี่ยนซื่อเฉิงหรี่ตาของเขาลึกๆ สีอันตรายวาบผ่าน”ผมอะไร?”
ได้ยินเช่นนั้น...