บทที่ 869 ความในใจ

“เหอะๆๆ….ฮ่าๆๆๆๆ!”
ห้องส่วนตัวเงียบสงัดไร้ซึ่งเสียงใดๆ จู่ๆเสียงหัวเราะทุ้มต่ำของฉินกวนฉีก็ดังขึ้น
เสียงหัวเราะค่อยๆเปลี่ยนจากโทนต่ำไปยังโทนสูง ก่อนจะกลายเป็นเสียงหัวเราะดังลั่นอย่างเหิมเกริมในที่สุด
ฉินกวนฉีหัวเราะ...