บทที่ 634 ต่างไปตามฟ้าลิขิต

หวางเฉียนถูกพาตัวออกไปพักใหญ่แล้ว แต่รอบบริเวณห้องพักผ่อน ยังคงเงียบสงัด
เสียงแผดร้องเหมือนถูกปาดฉีกหัวใจขาดแหลกก่อนจะออกพ้นไปนั้น ติดตรึงฝังลึกในสมองทรงจำของทุกคน
คนที่น่าเจ็บแค้นก็ยังคงมีส่วนที่น่าสงสารอยู่
ที่คนกล่าวกันไว้คงหมายถึงแบบนี้กระมัง
จากนั้น...