บทที่ 339 ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ!”

“ถังเฉา…..”
หลินฉ่ายเวยมองถังเฉา แสบจมูกแล้วน้ำตาก็เกือบจะไหลลงมา
เธอจำไม่ได้แล้วว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ที่ถังเฉาปกป้องเธอ
เมื่อก่อนตอนเด็ก เธอถูกเด็กซนรังแก ก็จะมีถังเฉาที่มาช่วยเหลือเธอ
ทุกครั้งทำเอาหน้าบวมช้ำกลับบ้าน...