บทที่ 10 ทำไมถึงเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้

เย่เฉินเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า อีกข้างยกเหล็กที่มีน้ำหนักหลายตัน ราวกับยกขนนกไว้

เสี่ยวหยวนกลับมามีสติหลังจากความตื่นตระหนก มีสีหน้าเหลือเชื่อ ในสายตาของเธอ "ไข่อ่อน" ที่ไม่มีเรี่ยวแรง...