บทที่ 1175 ล่มสลายไป

เมื่อรู้สึกว่าฝ่ามือที่เย็นเล็กน้อยของเย่เฉิน กดบนไหล่ของเธอ เซียวเหวินเยว่ก็หยุดร้องไห้ในขณะนี้ เธอเพียงมองเย่เฉินด้วยดวงตาที่หม่นหมอง พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

แม้ว่าการแสดงออกบนใบหน้าของเย่เฉินจะนิ่งสงบมาก...