บทที่ 1687 ถูกจับแล้ว

“หวด!”

ขณะที่ชายคนนั้นก้าวไปข้างหน้า ฝ่ามือของเย่เฉินก็สั่น กระแสลมมาบรรจบกันระหว่างฝ่ามือของเขา รัดข้อมือของเขาอย่างแน่นหนา และจากนั้นก็เริ่มกระชับตรงกลาง

กระแสอากาศหลากสีสันเหล่านี้กลายเป็นโซ่พันรอบข้อมือของเย่เฉิน

“เสี่ยวเฉิน!”

เย่หยุนหลง...