บทที่ 147 การพึ่งพาที่คุณเพิกเฉยต่อทุกสิ่ง

เซียวเหวินเยว่ยืนอยู่ที่ขอบหน้าผา ราวกับว่ากลายเป็นหิน โดยมีเพียงร่างที่ภาคภูมิใจของเย่เฉิน ที่เหลืออยู่ในสายตาของเธอ

เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น!

ครั้งแรกที่เธอพบเย่เฉินที่บ้าน...