บทที่ 398 พลังหยินหยางไทเก็ก

เสียงของเย่เฉินสิ้นลง ก็ฟาดฝ่ามือออกไป ฝ่ามือนี้ ดูอ่อนนุ่มไร้พลัง เหมือนกับสายลมที่พัดต้นวิลโลว์

แต่ในขณะนี้ ต่อหน้าต่อตาของหลิวหลิงหลงและคนอื่นๆ กลับปรากฏแสงพร่างพราวประกาย...