บทที่ 230 ลี่ว์จื้อเหวิน ราชาวรรณกรรมน้อย

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงที่คุ้นเคยในรูปภาพ เย่เฉินหัวเราะเบา ๆ และส่ายหัว

“จี้รั่วเสวี่ย เธอเองเหรอ?”

เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ แท้จริงแล้ว ชีวิตเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ เขาคิดว่าจี้รั่วเสวี่ยเป็นเพียงตัวละครที่ผ่านไปในชีวิตของเขา...