บทที่ 395 ก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว

เย่เฉินยืนอยู่บนยอดเขาตะวันตก ที่จุดสูงสุดของวัดจิ่วหลง เขาจ้องมองไปที่ขอบฟ้าอันไกลโพ้น ความรู้สึกนิรนามนั้นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังติดต่อกับเขาจากที่ไกลๆ

“มันจะเป็นอะไรได้บ้าง?”

การจ้องมองของเขาลึกล้ำ...