บทที่ 1388 จิตวิญญาณถูกพรากไป

“ฉึก!”

ไม่มีใครมองเห็นได้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น และมีเพียงเสียงดาบที่ดังก้องเท่านั้นที่ยังคงดังกึกก้องไปทั่วพื้นที่

ดาบแสงสีขาวที่ปลายนิ้วของเย่เฉินค่อยๆ กระจายไป และดอกไม้ที่ไม่มีสีทั้งสองที่อยู่เหนือศีรษะของเขาก็หายไปอย่างเงียบๆ

เขายืนเอามือไพล่หลัง...