บทที่ 410 ล้อมอย่างแน่นหนา

จังจื้อหลิงหยุดชั่วขณะ เกือบจะในทันที ชื่อหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเขา

“เย่หลิงเทียน!”

แม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่อย่างสันโดษบนยอดเขาและไม่ได้เข้ามาในโลก แต่เขามีลูกศิษย์และนักเรียนจำนวนนับไม่ถ้วนที่รายงานเรื่องของโลกศิลปะการต่อสู้ให้เขาฟังอย่างต่อเนื่อง...