บทที่ 46 ฉันชื่อเย่หลิงเทียน

ดวงตาของเฉินฉือสิงหม่นหมอง ริมฝีปากเผยออกเล็กน้อยราวกับว่าเขาศูนย์เสียจิตวิญญาณไป

นับตั้งแต่ที่ลงจากเขาศิลปะ เขาก็ยิ่งสั่นสะเทือนฝีมือด้านการแพทย์ของเสฉวนยิ่งขึ้น ชื่อเสียงของเขาดังไปทั่วทั้งเสฉวน...