บทที่ 131 ยืมมาตอแหล

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา ส่ายหน้า และพูดถาม“ไม่รู้จริงๆว่าเธอเอาความภาคภูมิใจนี้มาจากไหน?”

“ฉันช่วยเซี่ยงกรุ๊ป เพื่อต่อต้านเธอ?”

“เธอคิดมากเกินไปแล้ว ก็แค่ทำตามที่ฉันรับปากให้สำเร็จเท่านั้นเอง”

ริมฝีปากของอวี้เสี่ยวหลงขยับไปมา...