บทที่ 1947 เชิญคุณกินเนื้อ

ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนอารมณ์ดีอะไรมาแต่ไหนแต่ไร เพียงแต่หลังจากออกจากคุกมาก็ยับยั้งชั่งใจไปมากแล้ว

เมื่อนึกย้อนไปสมัยเพิ่งมาถึงจงไห่ใหม่ๆ ไอ้พวกที่ชอบทำเก๋าแทบทุกคนก็โดนเขาฟาดเรียบ...