บทที่ 1932 เขย่าขวัญหนานหยาง

เฉินหยูยังเป็นคนที่ช่างแปลกจริงๆ เมื่อพูดคำพูดออกมาอย่างนี้กลับทำให้ฉีเติ่งเสียนเขินอาย

เธอรู้สึกเสียดายอยู่บ้างเล็กน้อยที่คนที่มีความสามารถอย่างสวี่เอ้าเสวี่ยไม่สามารถอยู่ที่หนานหยางเพื่อทำงานได้...