บทที่ 362 คืนฝนตกอันเหน็บหนาว

“เฮ้ย…”

ทั้งร่างของหวังหู่ก็สั่นเทาขึ้นมา ในลำคอก็มีเสียงประหลาดใจ

เสียงแบบนี้ ต้องหวาดกลัวถึงขีดสุดถึงจะเกิดขึ้นมาได้

ปากของเขาถูกฉีเติ่งเสียนอุดไว้ ทำได้เพียงส่งเสียงจากในลำคอ...