บทที่ 492 โดนตบหน้าอย่างจัง

ใบหน้าของผู้อำนวยการหม่าน่าเกลียดราวกับหนูที่ตายแล้ว เขาอยากเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเล็กๆ แห่งหนึ่ง แต่เขาดันล้มเหลว อนาคตเขาจะเอาหน้าแก่ๆนี้ไปไว้ที่ไหน?

ก่อนที่หยางเผยหยวนจะได้สติ...